Wednesday, September 20, 2006

Δεν ακούγονται ήχοι εκτός από τη μουσική μου-"είμαι κεράκι χωρίς φυτίλι και λιώνει μέσα στη συννεφια,κι ούτε ένας άνθρωπος για να μου στείλει,μια παρουσία,με συντροφιά.
Λες και φαγώθηκε ένας αιώνας,και του περίσσεψε μια παλιοκυριακή."
Έβρεξε σήμερα-όχι αρκετά για να ξεπλύνει όσο έπρεπε το χώμα,όχι αρκετά για να μείνεις μέσα ώρα.
Μύρισε χώμα η γη όμως.Φρέσκο,καθαρό χώμα.Πάντα αναρωτιόμουν,τι κάνουν τα πουλάκια όταν βρέχει;Βρίσκουν ένα μέρος να προστατευτούν;Να μη βρέχονται;
Μακάρι να μπορούσα να τα προστατέψω όταν έχουν ανάγκη.Όταν κάνει κρύο.
Σπουργιτάκι καθώς σε κοιτάζω,που έλεγε και στο "Κλωτσοσκούφι".
Από το μπαλκόνι βλέπω πάλι βαπόρι να περνάει.Με τα φώτα του αναμμένα.
Τσάι μέντας και καπνός που μπαίνει στο μάτι.
Διπλώνω τα γόνατα,παίζω τα δάχτυλά μου.
Το στόμα μου είναι ξερό,δεν θα με φιλήσεις.Δε βαριέσαι.Και ας μυρίζει το στόμα μου φρέσκια μέντα.Και ας είναι ζεστό.
Να πω το εγωιστικό "εσύ θα χάσεις;"Δεν θα το πω.Ποτέ δεν είχα τεράστιο εγώ-πάντα τους άλλους κοιτούσα πρώτα,και θα κοιτάω,δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.
Και ας είμαι ευάλωτη.
Καληνύχτα-πάω να μυρίσω χώμα,να μυρίσω καθαρό αέρα,να χαθώ για λίγο απ το τεχνητό φως.
Και αύριο ας αναμετρηθούμε ξανά.

3 comments:

Costis Demos {Ghostdog} said...

Αυτό το ποίημα μυρίζει ωραία.Βασικά είναι πρώτα όσφρηση και γεύση και μετά γραφή.Είναι συναισθηματικά ενεργό και ευθύ.
Μπράβο

Το Φαντασμόσκυλο

zero said...

Παρα πολυ καλο ποστ.
Νομιζω οτι πρωτη φορα διαβαζω
κατι που εχεις γραψει και δεν βγαζεις μια σκληροτητα αλλα μια ευαισθησια.
Βεβαια ολα τα ποστ σου, ετσι κι'αλλιως ειναι πολυ καλα.
Και φυσικα μπορει να κανω και λαθος
οταν λεω οτι μερικες λεξεις τις χρησιμοποιεις σκληρα.
Μαλλον λαθος θα κανω.
Επισης τωρα που το θυμιθηκα...
σε ενα ποστ σου ειχες κλεισει με την εκφραση οτι θα αναμετρηθεις με το σπιτι και οποιος αντεξει.
Καπως ετσι το ειχες πει.
Λοιπον αυτο το ειχε πει...
ο Οσκαρ Ουα'ι'λντ...(ελπιζω να τον εγραψα σωστα τον ανθρωπο),
οταν προς το τελος της ζωης του ειχε κλειστει σε ενα δωματιο
φτωχος και ξεχασμενος.
Ειχε πει " εγω και η ταπετσαρια θα αναμετρηθουμε μεχρι θανατου".
Απλα το αναφερω.
Λοιπον μερικες φορες, εχω την εντυπωση οτι γραφεις με το στυλ του Οσκαρ.
Γραφεις πολυ καλα.

ΥΓ: πολυ καλο το ποστ.

χρηστος.

Unknown said...

would you...ευχαριστώ.και καλημέρα.
ghostdog,για μένα πάντα πρώτο ρόλο παιζουν οι αισθήσεις...
χρήστο,έχω ξαναπεί πως θεωρώ νονό μου πραγματικό τον Όσκαρ Ουάιλντ.Και ευχαριστώ.