Saturday, March 01, 2008

popping vicodin


you can't always get what you want
but if you try sometimes
you might just get
what you need
μεσημέρια στην Αθήνα και θα ήθελα να πάω να περπατήσω και να χε ανθίσει η βερυκοκιά μας μα είναι πολύ νωρίς ακόμα,κρέμα γάλακτος και νοτιάς από τα ανοιχτά παράθυρα,σκονισμένα ράφια
όταν μου λείπεις πολύ πονάω στο στήθος
η Tori Amos τραγουδάει I don't like Mondays και δεν είναι καν Δευτέρα
αγγίζω ξύλο και γυαλί ξενυχτάω
ζητάω ζεστό γάλα και αγκαλιά
η στοργή σου σκορπίζεται η μήτρα μου κάθε μήνα στερεύει
μου λείπει έτσι που περπατούσες ξυπόλητος στην κουζίνα
να με κοιτάς να ντύνομαι να χτενίζω τα μαλλιά μου
τώρα τέλειωσε σαν την άμμο που γλιστράει απ'τα χέρια
να εξαφανιζόμουν κάτω από το βυθό να γινόμουν γοργόνα
να αλώνιζα τις θάλασσες του κόσμου
ατλαντικός ειρηνικός ινδικός αμβρακικός κόλπος
γαλάζια κυματα ναυάγια θησαυροί
άβυσσος βράχοι κοράλλια σφουγγάρια
god i wish i had some vicodin to numb the pain

2 comments:

zero said...

Χχμμμ...
πολυ καλο και ανθρωπινο κειμενο.

Unknown said...

zero,τι καλός!