τι αξιζει τελικά?

γιατι τελικά ελάχιστα αξίζουν. ενα τσιγάρο στο μπαλκόνι τα μεσάνυχτα. εκείνη η στιγμή του έρωτα. τότε που σκαρφάλωσες στα βράχια και το αίμα έτρεχε στη θάλασσα. εκείνος ο καφές στο καράβι. η φωνή της μοσχολιού, απόγευμα, με παγωμένα χέρια.
το πρωί που κοιμόσουν δίπλα μου.
όταν γδύθηκες και κατάλαβα τι σήμαινε ομορφιά. η μια μοναδική παπαρούνα στο μονοπάτι.
κατι στίχοι τοθ Χριστιανοπουλου πεταμένοι στο γραφείο, το ακορντεόν να παιζει τραγούδια του Γκαρντελ,
και πάνω απο όλα
η καλωσύνη των ξένων.

εκρηξη

φάρμακα νοσοκομεία εντατικές
παστίλιες για το βήχα
επιθανάτιοι ρόγχοι απολυμαντικά
κωδεινη λυσοπαινη οπιούχα
φλέγματα βλέννες βρώμικα νύχια

χαρτομάντιλα αποκλειστικές
κρύο βροχή μουσκεμένα παπούτσια
σκασμένα χείλια ανοιγμένο δέρμα
παυσίπονα αποχρεμπτικά
τσάι του βουνού φασκόμηλα

άβολες σεξουαλικές ορέξεις
μυκητιάσεις γυναικολογικές πλύσεις
λευκο ξίδι κολπικά υπόθετα
άγονο δέρμα μαύρα στίγματα
καλυμμένη ακμή με παχύ μακιγιάζ

άδεια καφενεία κυρίες με γούνες
στομαχικες πλύσεις ηρεμιστικά
σωληνάκια και κουμπιά
καταρροή των αισθήσεων
βουβαμάρα αναισθησία
θάνατος

αμυγδαλιες

αν ανθισαν οι αμυγδαλιές φέτος δεν είδα.
η πάχνη στο παράθυρό μου πυκνή-τα σύννεφα μολυβιά
με έπνιξε ο καπνός του τσιγάρου μου.
Κρυώνω.

Τα βράδια πια δεν ονειρεύομαι. Σκέψεις σα φύκια μπλεγμένα στα μαλλιά μου.
Αίμα στα χείλια μου που δεν τρέχει.
Ο αόρατος δήμιος με οδηγεί στην αγχόνη. Μαζί με τους συντρόφους μου τους μάγους.
Μαζί τους έφτιαξα φίλτρα που έπνιξαν αθώους.
Ανάμεσα στα πόδια μου ξεψύχησαν οι αγνοί.

Θα ματώσω και θα κλάψω και θα εξιλεώσω την κατάρα.
Αν η ψυχη μου βγει θα ριζωσει στα δέντρα.