στα έρημα σοκάκια

ερημωμένα λούνα παρκ μέσα στη ζέστη

μετά τη λαική αγορά καταβρέχουν τους δρόμους

-δεν κρατά πολύ, αμέσως στεγνώνει, λύτρωση καμιά-

πεταμένα ρούχα στο πίσω κάθισμα

δυο τρία κραγιόν στο ντουλαπάκι του αυτοκινήτου

έλιωσαν,

το νερό χλιαρό στα χείλη.

Έρημα τα καρνάγια, μαύρα βότσαλα, ψάρια νεκρά.

θα θελα να κάνει κρύο, μάλλον, να τυλίγομαι σε χοντρές ζακέτες,να βάζω τα χέρια μου στις τσέπες του παλτού

να πειράζω τα φαγωμένα μου νύχια.

αντί για αυτό ένα ακόμα νυσταλέο μεσημέρι, κολλημένο από τον ιδρώτα,

σαν τόσα άλλα.

Δεν σκίζουμε το πέλαγος μα τις καρδιές μας.

Ατέλειωτα τσιγάρα στο κατάστρωμα φυλλάδες στα τραπεζάκια

κρύβω τα μάτια μου.

Κρύβομαι στις σκάλες, ψάχνω με το βλέμμα για δελφίνια, μαλλον έφυγαν κι αυτά.

στα λιμάνια λαικά τραγούδια, κάτι σκύλοι απορημένοι στο περίπτερο.

Κουρασμένες πέτρες, κουρασμένα χέρια.

Στον πάγκο της κουζίνας δυο άγουρα βερύκοκα μου ψιθυρίζουν

καλωσόρισες.