αισθήσεις και παραισθήσεις

χτες το βράδυ ονειρεύτηκα σύκα βασιλικά κομμένα σε κύβους. μου θύμισαν τα κόκκινα μάτια σου, τα κόκκινα χάπια σου, την ομορφιά της ξενιτιάς σου.
ίσως αυτή τη φορά να μη σε νοστάλγησα τόσο,ίσως αυτή τη φορά ο δαίμονάς σου να μην ήταν τόσο θελκτικός.
τα δέντρα τα πρωινά χαμηλώνουν τα φύλλα τους όπως κλείνουμε τα βλέφαρα από ντροπή.
σαγηνεύουν και σαγηνεύονται όπως μπορούν μέσα στις πόλεις παλεύοντας με την ασφυξία.
αν ήμουν ποιήτρια ίσως να έγραφα κάτι όμορφο για χάρη τους.
μα δεν είμαι και βρίσκω πιο τρυφερές τις ρίζες τους που ποτέ δεν ησυχάζουν.
το κορμί μου είναι μόνο η αφορμή-μια στιγμή όμως,ποτέ δεν μένει ατιμώρητη.