κουραστηκα πια καθε βραδυ
να φτιάχνω το πρόσωπό μου
και να παίξω σε μια σκηνή
γεμάτη ακίδες
και να με χειροκροτούν παλιάτσοι
με σκιστά ματια και κάλους στα χέρια
ξυπόλητη, ιδρωμένη μα πάνω από όλα αγνή
με καμένους καρπούς από τσιγάρα
με το άρωμά μου να αναδεύει αναμνήσεις
πότε καλές πότε άσχημες
αλλοιωμένο από τα δυνατά φώτα
και ούτε ένα ποτήρι νερό στο πίσω μέρος
να δροσίσει τους αναμμένους κροτάφους μου
πυρωμένους από την κάψα χωραφιών
γεμάτα ακρωτηριασμένα μέλη
αφίλητων στρατιωτών.
No comments:
Post a Comment