ο κύριος στην καρέκλα λέει να τρως τέσσερα βερύκοκα την ημέρα για τις πανάδες,με ρωτάει ποια είναι η σημαία του πλοίου.δεν ξέρω μου φαίνεται πράσινη ή κίτρινη,φυσάει πολύ για να είμαι συγκεντρωμένη όπως πρέπει,το ρυάκι από κάτω ξεχειλίζει και ο άνεμος σπρώχνει τα νερά προς τα πάνω.Πανσέληνος.
τριγύρω μου μιλούν για φεστιβάλ και παραστάσεις,γυναίκες ισορροπούν σε ψηλά τακούνια όπως στο θέατρο, τα μαλλιά τους ανεμίζουν στον αέρα και χάνουν το τέλειο σχήμα τους,φέτος ξανά κοραλλί νύχια και η ρίζα που στις διακοπές σκουραίνει στις ξανθές,η μικρή με τα κόκκινα γυαλιά φόρεσε φακούς επαφής και ξεθάρρεψε,τα καστανά της μαλλιά φτάνουν μέχρι τη μέση της.δεν ξέρεις καν τι σε περιμένει θέλω να της πω μα την αφήνω ανυποψίαστη να κοιτάξει με ύφος τους τριγύρω της σαν να της ανήκουν.
μα κι εσύ θα υποταχτείς θέλω να φωνάξω.
στα βράχια τα παιδιά μαζεύουν καβούρια και τα κρατάνε στα χέρια τους.ένα θηλυκό καβουράκι άπλωνε τα αυγά της πάνω στο χέρι της μικρής που την κρατούσε με γρήγορους,βιαστικούς ρυθμούς και για ένα λεπτό μου φάνηκαν τοξικά και δηλητηριώδη,σαν ψυχές.
No comments:
Post a Comment