καμιά φορά είναι γκρίζες καμιά φορά είναι ηλιόλουστες, ντύνομαι ακατάλληλα τις περισσότερες φορές, αυτοκίνητα που περνούν, Χατζιδάκης και το Καταραμένο Φίδι, ακούσατε ακούσατε, βαρέθηκα να μην έχω έμπνευση, βαρέθηκα να είμαι μούσα, σαμπουάν μέντας και καφές τα πρωινά, μου αρέσει αυτό το κρύο νερό, τραγούδια παλιά του Τσιτσάνη, όλοι οι πόροι του σώματός μου είναι ζωντανοί, σε ψάχνω.
Τα φορέματά μου στη ντουλάπα, θέλω να τα φορέσω και να στροβιλιστώ ακούγοντας Σοστακόβιτς και Ραβέλ, και κάτι παλιά τραγούδια του Σουγιούλ, και κάτι παλιά της Βέμπο, αυτή η φωνή η τόσο όμορφη που δεν ξέρεις καν αν υπήρξε στα αλήθεια, και να κοιτάς τα άσπρα μου μαλλιά και να σου λέω, έτσι είναι, δεν πειράζει .
2 comments:
Υποκλίνομαι, σ' όποιον εξακολουθεί ν' αγαπά το ταίρι του για τις εμπνεύσεις του, ιδίως όταν ακριβώς, μεταξύ άλλων, αυτές στερεύουν, προσωρινά ή και μόνιμα... Γράφ' εσύ και μη λογαριάζεις την έμπνευση... Αν είναι νά 'ρθει, θε' να 'ρθεί, αλλιώς θα προσπεράσει... Ε, και;
Happy mothers day. Childrens love your mothers
Post a Comment