Saturday, February 16, 2008

canned peaches


πόσο μου έλειψαν τα ροδάκινα
παγωτό πες μελπά με σαντυγί
δαντέλες σκισμένες στον ποδόγυρο
σου άναψα ένα κερί στη Νίσυρο
στη Σύμη στην Ιθάκη
σε παρακάλεσα να υπάρξεις
χάραξα το όνομά μου στο χιόνι έλιωσε
φόρεσα το μάλλινό σου πουκάμισο
βγήκε ο Τειρεσίας στον ώμο είπε δεν υπάρχω
με μια κλωστή τον έπνιξα
ξαναγεννήθηκα ο ομφαλός της γης εύφορος
έσπειρα θέρισα
πνιγμένος στο χιόνι ο κάτω κόσμος
και η Περσεφόνη χαμένη
κοιμήθηκα στον ώμο σου το στρεβλωμένο
σε αναζήτησα στις ρίζες του δέντρου
με έπνιξαν οι καλικάντζαροι

5 comments:

violila said...

καναμε παρτυ ηρθε κοσμος
οι ελληνιδες χορευαν τα τσιφτετελια που αντιπαθουσαν και καθε ενας επαιζε ενα κομματι απο το παζλ,η κουραση με εκανε να σκεφτομαι την ανθρωπινη υπαρξη αρνητικα..τυπου ποια θα γοητευσει τους περισσοτερους,τραυματα απου ειχα αφησει στην παντα εδω και αιωνες και ξαφνικα χρευω εναν χορο που δεν μου αρεσει ,και στην τελικη πως τον διάλεξα?ερχονται τα χρονια να με αγγαλιασουν γλυκα και στο ονειρο μου τρωω γλυκα..εχω χασει που πα ,όχι γιατι δεν ξερω,αλλα γιατι μπαινω σε παιχνιδια απροετοιμαστη...και στην τελικη τι μου λειπει απο αυτο που τοσο μου λειπει

violila said...

πεσ μελμπα στον μαγεμενο αυλό!

Baba Au Rum Bar said...

Γλύκα.

Unknown said...

violila υπάρχει ακόμα;στο παγκράτι;
drinkology ευχαριστώ

violila said...

ο μαγεμένος αυλός ειναι ακόμα στο Παγκράτι
οι θαμώνες αλλάξαν