συγχώρεση κλπ

και δεν είναι αυτό το οξύμωρο της μουντάδας του Μαιου, που αντί για λεμονάδες και ποτά ακόμα φτιάχνεις τσάι και ακούς τον ήχο του βραστήρα και κόβεις το λεμόνι με υπομονή ως το λαιμό, ως το λαιμό και δεν ξέρω τι θα φέρει ένα τσακ παραπάνω, ειλικρινά δεν ξέρω τι θα φέρει αυτό το παραπάνω, δεν είναι που τα ρούχα σου είναι στο νιπτήρα και δεν μπορείς να αποφασίσεις τι να κάνεις,γιατί δεν έχεις όρεξη να πλένεις αλλά δεν έχεις το κουράγιο να τα βάλεις στο πλυντήριο γιατί είσαι τόσο κουρασμένη και απλά ανάβεις ένα τσιγάρο ακόμα στο μπάνιο και λες ας περιμένει λιγο ακόμα και η αξιοπρέπειά μου και η ανωτερότητά μου γιατί αυτά και αν με έχουν κουράσει και είσαι πολύ μεγάλη να πάρεις τη μαμά σου και να πεις θέλω να μου φτιάξεις τσάι όπως παλιά και να με σκεπάσεις αλλά δε μπορώ να σου πω αυτά που έχω να σου πω θα σε τρομάξω και μετά φοβαμαι όταν εσύ κλαις
και ακούς τσιτσάνη και λες κι εσύ τι σήμερα τι αύριο τι τώρα,δένεις τη σακούλα με τα σκουπίδια για να την κατεβάσεις θα προτιμούσες να την κλωτσήσεις με νεύρα αλλά πλένεις τα χέρια σου και βάζεις μια καινούρια, τι σήμερα τι αύριο τι τώρα ας παραδεχτούμε πως είμαστε μόνοι και ψάχνουμε σχεδίες, ας παραδεχτούμε πως ζηλεύουμε τις ομορφότερες γυναίκες και πως θέλουμε μια καλύτερη ζωή,κάτι άλλο εκτός από αυτό, αυτό που νιώθουμε τώρα που είναι γλιστερό σαν μαλάκιο και πικρό, πικρό σαν τη θλίψη του έρωτα που χάθηκε, ας παραδεχτούμε πως συγχωρούμε τους άλλους μα ποτέ τον εαυτό μας