άρα ειμαι η γυναίκα η μοιραία, η πρώτη η μετέπειτα κι όμως η τελευταία αναρωτιέται το ραδιόφωνο-όχι λέω εγώ, είμαι μια γυναίκα σαν τις άλλες που ξεσπάει τελευταία στα μαλλιά της, ξανθό 8.7 ανοιχτό μπεζ, ξανθό 9.3. ανακατεύω οξυζενέ και μια παχιά κρέμα που σκουραίνει σιγά σιγά και τα ανακατεύω με ένα πινέλο όπως όταν ανακατεύω φαγητό ή χτυπάω αυγά για κέικ.μετά απλώνω τα μαλλιά μου μια χημική πάστα και ψάχνω να δω διαφορά. blondes have more fun λενε.βάφω μόνο τις άκρες για να είμαι όπως στην ψυχή μου,διχασμένη.
Έξυπνη και χαζή, δοτική και στρίγγλα, ένα χαμόγελο και ένα σούφρωμα στα χείλη λύπης.
Η καλή και η κακή μεριά των 30-θα σκαρφαλώσω σε λίγο και την κακή.
Ήμουν πιο χαρούμενη με σκούρα μαλλιά κάποτε-τώρα ανοίγω, ανοίγω,θα ξεθωριάσω και θα ξεπλύνω. Μα και τώρα δεν είμαι ακριβώς λυπημένη.
Ο καιρός περνάει για μας όπως περνάει για τον υπόλοιπο κόσμο, γκρινιάζοντας, λέγοντας σαχλά αστεία, φλερτάροντας υποχθόνια, με τον φρέσκο πόνο στη μέση και στο γόνατο.
Κάνεις την έξυπνη λέω στον εαυτό μου, σταμάτα. Σταμάτα να κάνεις την έξυπνη πια,κανένας δεν σε ακούει στα αλήθεια,νομίζεις πως σε ακούνε.
Τα 8 μποφωρ στο μπαλκόνι μου χτυπάνε συνθηματικά το τζάμι και χτυπάνε το πατζούρι σαν πνεύματα. Ακόμα εδώ λένε,σε πείσμα της ηρεμίας και της νηνεμίας.
Και για τιμωρία μας κλείνουν στο σπίτι να τα ακούμε και να συλλογιζόμαστε, πόσο άγρια είναι όταν θέλει η θάλασσα, πως πονάνε τα χέρια σου ανοίγοντας και σπρώχνοντας την εξώπορτα.Μα είμαστε δυνατά και εδώ κάθε καλοκαίρι σαν κι εσένα μου λένε.Μπορεί να γκρινιάζουμε για τον δυνατό αέρα και την τρικυμία μα τα αποζητούμε-ο βοριάς και οι κυκλάδες ένα ζευγάρι ταιριαστό,στέρεο,αέναο.
Πριν κοιμηθώ, όταν κάνω μπάνιο,είμαι η μόνη γυναίκα στον κόσμο.
No comments:
Post a Comment