σε ξαναβρήκα

μα για πόσο θα κρατήσει αυτός ο ήλιος θα σκεφτεί με σταυρωμένα τα χέρια στο μπαλκόνι. δεν μου πάει ο ήλιος αυτός δεν είναι καν χαρούμενος.μικρό καλοκαιράκι του αη-δημήτρη λένε οι παλιοί στο καφενείο και κοιτούσαν τα μπράτσα της,λευκά και άδολα κάτω από το καθημερινό της φόρεμα, ελπίζοντας πως θα ζεσταθεί και θα σηκώσει και άλλο τα μανίκια της.Αλλά όχι, δεν θέλει να τους δώσει αυτή τη χαρά. τα μαλλιά της πάλι γέμισαν σκόνη και χώμα από το σκούπισμα του μπαλκονιού, πάλι να ζεσταίνει νερό στην κατσαρόλα για να λουστεί, να τα ξεβγάλει με ξύδι για να λάμπουν και να τα στεγνώσει δίπλα στο τζάκι που ανάβει έτσι για λίγο, ανάβουν το βράδυ όταν σκοτεινιάζει όταν γυρίζει ο πατέρας στο σπίτι και κάθεται αμίλητος. μα γιατί δε μας μιλάει την ακούω σχεδόν να σκέφτεται,γιατί ήμαστε κορίτσια και η γνώμη μας δε μετράει σε τίποτα,μας βλέπει σαν κάτι άλλο, μεταξύ ανθρώπων και παραδείσιων πουλιών και δούλων, αχ δυο κορίτσια του λένε συνεχώς οι γειτόνοι,θα θελα να λεγε για μας, είμαι ο πιο περήφανος από όλους σας για τα παιδιά μου, ο πιο περήφανος και ο πιο τυχερός.Και θα πρεπε να το λεγε και σε μας, αλλά δεν το λέει.
Και καμαρώνει που στο δρόμο με κοιτάζουν όταν βγαίνω για τα ψώνια,όταν σταματάω στη γειτόνισσα και όταν πάω στην κυρα-Λένη για βεγγέρα,και που είμαι η μόνη που δε φοβάμαι να περπατήσω το μονοπάτι που κόβει δρόμο ακόμα και αργά τη νύχτα.Καμαρώνει μα δεν λέει κουβέντα και αυτό σκοτώνει και εκείνον και εμένα.
Την παρακολουθώ και σαν να την ακούω. Μικρό καλοκαιράκι του Αη-Δημήτρη,πριν καποια χρόνια θα ξεσπούσε ο πόλεμος και θα άλλαζαν πολλά,εκείνη το θυμάται κι ας κάνει πως δεν το θυμάται γιατί θα ουρλιάξει και δεν μπορεί,να ουρλιάξει επειδή πείνασε και κρύωσε? όλοι πείνασαν και κρύωσαν και ακόμα πεινάνε και κρυώνουν.μόνο τα βράδια που φοβόταν πως θα ξυπνούσε και θα έβλεπε μπροστά της όλο το χωριό σκοτωμένο και εκείνη η μόνη ζωντανή, να μην ξέρει αν θα θέλει να ζήσει ή να μπει στην ομάδα με τα χλωμά, πεσμένα σώματα που κανένα δε φοράει παπούτσια και κάλτσες και τα πόδια τους είναι κέρινα μα τα πρόσωπά τους χαμογελαστά και να μην ξέρει ποιοι είναι οι ζωντανοί και ποιοι είναι οι πεθαμένοι.