τις τελευταίες μέρες δεν μπορώ να βγω έξω αν δεν φτιάξω σωστά τα φρύδια μου, αν τα ξεχάσω είμαι γυμνή σαν χωρίς ρούχα.Βγάζω τις τρίχες με ένα τσιμπιδάκι, εκείνες που ξεφεύγουν από τη γραμμή, τα γεμίζω με μία καφετί πούδρα με κέρινη μυρωδιά, τα στρώνω ευλαβικά με ένα βουρτσάκι.Άλλες φορές με ένα μολύβι που έχει χρώμα "στάχτη" , ash, τα ζωγραφίζω και τα κάνω πιο σκούρα, πιο μακριά, πιο ογκώδη.Θέλω πάνω από τα μάτια μου να έχω τόξα σαν σοφός Κένταυρος, να πετυχαίνουν το σημάδι και να με μια σαιτιά να το ρίχνουν να ψυχορραγεί στο έδαφος.
Μόνο έτσι είναι τα μάτια μου προστατευμένα από καπνούς και στραβές ματιές, άστοχα σχόλια και κακές προθέσεις.
Ο κένταυρος Νέσσος προσπάθησε να βιάσει τη Διηάνειρα,τη σύζυγο του Ηρακλή,καθώς την περνούσε από το ποτάμι.Και οι κένταυροι, αντίθετα με τη μυθολογία και τα ψέματα που πλάθουμε στο μυαλό μας, δεν ήταν πάντα γενναίοι και και σοφοί,γίνονταν έρμαια των παθών τους, γίνονται ύπουλοι και μας δίνουν συνταγές για τον αιώνιο έρωτα ενώ στην πραγματικότητα μας κάνουν να τρώμε τις σάρκες μας.
Βαφή ματιών και φρυδιών, τα βαμμένα μάτια των Αιγυπτίων,των Φαραώ.Τα βαμμένα μάτια του προφήτη όταν προσευχόταν που ακόμα τιμούν οι μωαμεθανοί. Η Λιζ Τέιλορ με την αψίδα της σαν φτιαγμένη με μαθηματική ακρίβεια,γράφει not for sale στο butterfield 8 ή πετάει ποτήρια ουίσκυ στο Ρίτσαρντ Μπάρτον,χωρίς να φοβάται εκείνον, το αλκοόλ, τα σπασμένα γυαλιά ή τον εαυτό της.Τα φρύδια του Κωστή Παλαμά, λευκά και παντοδύναμα παρά την πείνα και το κρύο της Κατοχής.
Γαιτανόφρυδα,έλεγε ο παππούς μου,ο πατέρας του ήταν τόσο γυναικάς και κοκέτης που χτένιζε τα φρύδια του στον καθέφτη πριν βγει.Λένε πως ήταν όμορφος,πως ακόμα και στην Αθήνα οι γυναίκες έβγαιναν στα μπαλκόνια να τον δουν όταν περνούσε,τότε,και έφυγε νέος,πολύ νέος,όπως φεύγει και η ομορφιά.
Αφήνω το στόμα μου άβαφο τις περισσότερες φορές μήπως ξαφνικά εμφανιστείς από το πουθενά και θέλεις να με φιλήσεις.Το αφήνω άβαφο και χωρίς πυρομαχικά ακόμα κι αν ξέρω πως το φιλί σου μπορεί να μου σπασει τα δόντια.
No comments:
Post a Comment