και οι μέρες μου μοιάζουν με ατελείωτες κοκορομαχίες,πάλη μέχρι θανάτου,θέλω να ακούω ακορντεόν να παίζουν στις γωνιές,καινούριες μελανιές στα γόνατα και στις γάμπες,από που να προστατευτώ πες μου,στηρίζομαι τόσο δυνατά που άσπρισαν τα δάχτυλά μου,δεν ακού εγώ η ίδια την κραυγή μου,cherry flavoured antacids,κουράστηκε το ίδιο μου το δέρμα,the dinine miss l does not live here anymore,αυτή η θέα από το παράθυρο με σκοτώνει,από που να προστατευτώ πες μου,από που να κρατηθώ.
2 comments:
Είμαι εδώ και σε διαβάζω περιμένοντας την άνοιξη στην ψυχή σου..Καλημέρες λυτρωτικές..
Ακκορντεόν; Ε, τότε λοιπόν, σου προτείνω ανεπιφύλαχτα ''Oblivion'', όχι απ' το μπαντονεόν του Αστέριου (!) Πιατσόλα, αλλ' απ' το χερουβικό ακκορντεόν της Ζωής: http://www.zshare.net/audio/973057816948d3/ . Κρατήσου γερά, Cherry, πάνω στ' αλογάκι, που χορεύει έν' απελπισμένο τανγκό στο carousel της Λησμονιάς! :-)
Post a Comment