αυτά τα πορτραίτα των εαυτών μας.τα πονεμένα,τα ματωμένα.
δεν θες την αλήθεια αν δε σε βολεύει.δεν θέλεις να μπεις στα δύσκολα.και είναι τόσο εύκολα τα λόγια και οι υποσχέσεις,τα ψεύτικά σου χάδια,να βλέπω το ψέμα στα μάτια σου,να προσπαθείς να με καλοπιάσεις,να με υποτιμάς.
και είναι τόσο κρίμα που μου λες αυτά που θέλω να ακούσω.ήθελα να ακούσω.
μα τώρα διαβάζω ανάμεσα στις λέξεις.
άνοιξε τα μάτια σου και δες με.δες τις αρρώστεις που πέρασα.
δες το κακό αίμα,τα πληγωμένα χέρια,την πονεμένη ψυχή.
και κρίμα που μου τα λες τώρα.
γιατί δε θέλω να τα ακούω πια.
do i make you feel uncomfortable?
good,cause i intend to.
2 comments:
Μπορεί κανείς να σε πονέσει αν πραγματικά δεν του το επιτρέψεις; Μπορείς να εναντιώνεσαι αν πραγματικά δεν πιστεύεις ότι μονομερές είναι το λάθος; Κι αν πονάς, κι αν δε θες, κοίτα να θωρακιστείς. Σε νιώθω. Μιλώ για να μ' ακούω. Καλησπέρα κατανόησης..
όναρ,το επέτρεπα,μα δεν θα το κάνω πια.δεν υπάρχει λόγος.καλωσόρισες.
Post a Comment