Το Αστραδενάκι φτάνει από τη Σύμη στην Αθήνα μαζί με τους γονείς του για μια καλύτερη ζωή.Στη Σύμη δεν μπορούν να ζήσουν πια.Είναι τέλη της δεκαετίας του 70 στην Κυψέλη,η Φωκίωνος γεμάτη φώτα και οι νοικοκυρές αγοράζουν το Φαντάζιο.
Η Αστραδενή βλέπει για πρώτη φορά τηλεόραση και πάει στο σουπερ μάρκετ για να περάσει η ώρα της μιας και δεν την παίζουν οι συμμαθητές της.Την κοροιδεύουν για το παράξενο της όνομα και το άγνωστο νησί της.Ο πατέρας της δεν βρίσκει δουλειά,η μητέρα της στενοχωριέται και τα λεφτά λιγοστεύουν.Δεν μιλάει σε κανέναν δικό της για να μην τους στενοχωρήσει κι άλλο.Στον τοίχο φαντάζεται σχήματα,ένα εκκλησάκι,ένα αρνάκι,λουλούδια.
Διηγείται ιστορίες απ'το νησί και δεν της επιτρέπουν να πάει στην παρέλαση γιατί δεν έχει τα σωστά ρούχα.
Στο τέλος του βιβλίου βιάζεται από τον καλό πολίτη όταν γυρναέι από μια σχολική εκδρομή.
Η θυσία της παρθένου στο βωμό της καινούριας ζωής.
Και όπως λέει και ο Θανάσης Γκαιφύλλιας,πάσα ομοιότητα είναι εντελώς τυχαία.
12 comments:
είχα σοκαριστεί τόσο με το βιβλίο όταν το διάβασα
παιδάκι σχεδόν, και ακόμα αυτό το απότομο, βίαιο τέλος ακόμα το θυμάμαι :(
το είχε η αδερφή μου που ήταν πιο μεγάλη, μου άρεσε το εξώφυλλο και το διάβασα, μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση, ακόμα μετά από τόσα χρόνια θυμάμαι πως περιέγραφε τη μητέρα να τρίβει τυρί για τα μακαρόνια με το πιρούνι, τους ιδιωματισμούς που το κοριτσάκι χρησιμοποιούσε κ το κορόιδευαν που είχαν ρίζα στα αρχαία Ελληνικά κ φυσικά το τέλος, πρέπει να είναι το πρώτο βιβλίο που διάβασα χωρίς happy end κι ίσως αυτός είναι ένας λόγος παραπάνω που το θυμάμαι
το θυμήθηκα ξανά πρόσφατα-ήταν τόσο απότομο όντως το τέλος,και εκείνο το όνειρο με τις γυναίκες...
ήμουν 12 όταν το διάβασα-κατάλαβα πως ο κόσμος δεν ήταν αγγελικά πλασμένος-και τώρα η Σύμη είναι πολύ της μόδας...
Εγώ πάλι πέρασα για μια καλησπέρα.
Να είσαι καλά chery:))
καλησπέρες μαριώ μου,πόσο χαίρομαι που είσαι κοντά μας!
Μαλιστα.
Που το θυμηθηκες αυτο Σερρυ?
Μα νομιζω οτι αυτο το βιβλιο,
μονο με αυτο το τελος θα μπορουσε να γραφτει.
ζερο.
Ζέρο-πως ήθελα να γυρίσουν στη Σύμη..
Καλά -μην είσαστε υπερβολικοί! Αυτά, μόνο στα βιβλία γίνονται -ποτέ στην κανονική ζωή! Σωστά;
Υ.Γ.: Τρέχοντας επιστρέφουμε σε ένα ζοφερό παρελθόν -άντε να ξαναζήσουμε και τον εμφύλιο που δεν τον προλάβαμε.
Βρε cherry μην αποκαλύπτεις δημόσια τα τέλη των μυθιστορημάτων! υπάρχει κόσμος που δεν είχε τη χαρά να τα απολαύσει ακόμη! (ευτυχώς εγώ το χα διαβάσει)
Καλησπέρα κιόλας.
κι εμένα μου άφησε μια πολύ πικρή γεύση αυτό το βιβλίο. και με θύμωσε πολύ. όπως η πραγματική ζωή.
γείτων,για άλλο λόγο το ανέφερα.
πασταφλώρα γλυκιά ξεροψημένη,απ'τα πρώτα βιβλία που με έκαναν να υποψιάζομαι.Το άλλο,θα το αναφέρω άλλη φορά.Ίσως.
ΜΒ,μεσα στο μυαλό μου είσαι!
Και εγώ νευρίασα πολύ όπως ολοι οι αναγνώστες που διαβασαν αυτό το βιβλιο. Έστω να έλεγε λίγο στο τέλος τι έγινε τελικά.
Post a Comment