Έχω πυρετό και παραισθήσεις.Φτιάχνω κακάο για να παρηγορηθώ με τη σοκολάτα και δε νιώθω γεύσεις,βλέπω εικόνες στην τηλεόραση και δεν εστιάζω.
Θέλω νανούρισμα και χάδια.Ανάβω τσιγάρα,σβήνω τσιγάρα,μια φωτιά,δυο φωτιές,νυν απολύεις το δούλο σου δέσποτα.
Φαντάζομαι ένα δωμάτιο με ζεστό ξύλο και κόκκινα και άσπρα χαλιά.Και φως,πολύ φως.Και φλοκάτη στο πάτωμα.Να προσπαθώ να αγγίξω τα δάχτυλα των ποδιών μου και να μην τα καταφέρνω και να γελάω.
Μακάρι να ήταν παρηγοριά το αλκοόλ.Μακάρι να ήταν παρηγοριά η πολυκοσμία.
Σκέφτομαι προορισμούς και τους αναιρώ.Στοκχόλμη,Κοπεγχάγη.Θα κρυώνω.
Παρίσι.Ακριβό και δεν ξέρω γαλλικά-ούτε όρεξη να μάθω.Λονδίνο,πάει η ατμόσφαιρα της παμπ πια,δενμου αρέσει πια.Δεν αντέχω την υγρασία.Το Βερολίνο με πλακώνει με την ιστορία του.Άλλη πλευρά του Ατλαντικού;Αλάσκα;Ακούγεται ρομαντικό,αλλά όχι για μένα τη Μεσόγεια.Όλη σου τη ζωή προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου πως δεν είσαι κάτι γιατί είσαι ακριβώς αυτό και δεν το αντέχεις.
Νέα Υόρκη;Μπορεί.Καλιφόρνια φοβάμαι.Μέην.Δε θα ταν άσχημα.
Θα νοικιάσω μια γκαρσονιέρα στο απόκεντρο
κάπου,δεν έχει σημασία
θα χω λίγα πράγματα
θα αγοράσω ένα τεράστιο πάπλωμα με φτερά χήνας και θα χοροπηδάω πάνω στο κρεβάτι
θα μου στέλνουν απ'την Ελλάδα σύκα ξερά και Ίον αμυγδάλου
θα κατεβαίνω νωρίς να ψωνίσω γάλα και ψωμί στο φούρνο
θα πιάσω δουλειά σε ένα παιδικό βιβλιοπωλείο
τα Σάββατα θα καλώ φίλους για πρωινό με ριζογκοφρέτες
θα μάθω να φτιάχνω μαρμελάδες και λιόπαστα με καρύδι
δε θα ξέρεις που είμαι πια
θα πηγαίνω στη συναγωγή και στην ορθόδοξη εκκλησία
τα βράδια θα διαβάζω θεατρικούς μονολόγους
θα χαζέυω την αυγή στα περβάζια
τα καλοκαίρια θα πηγαίνω εκδρομή στη λίμνη και θα πονάω αλλά δε θα ναι το ίδιο

ζαλίζομαι-Imperial leather και ύπνος με ανοιχτά παράθυρα,δε θα με πειραζε να με δεις μέσα στην γυαλάδα του πυρετού και να μου διαβάσεις λίγο Χριστιανόπουλο,το πρωί να έχω δίπλα μου ένα καινούριο πακέτο χαρτομάντιλα και να δω το πρόσωπό μου στον καθρέφτη όπως είναι,και ας μην έχω πια γεύση.