πως γίνεται συνέχεια να φταις;

ότι και να κάνεις,φταις.Λες πως παρεξηγείσαι,μα φταις.Για όλο σου το είναι.
Κοιμάμαι αγκαλιά με ένα σπασμένο κομμάτι γυαλί.Μην τολμήσετε να μου το πάρετε.Το κρύβω ευλαβικά κάτω απ το μαξιλάρι σα φυλαχτό.Αν σε αγαπάω πολύ,θα σε αφήσω να το πιάσεις.Μια άκρη εσύ,μια εγώ.Θα σε αφήσω να σκίσεις το μάτι μου,εκεί,στην κόρη.Να αναβλύσουν όλα τα δάκρυα μαζί με το αίμα,να αναβλύσει και ο θυμός.
Πάντα εγώ είχα τον έλεγχο,μην ξεγελιέσαι,άτιμή μου νιότη.Εγώ τα είχα οργανώσει όλα.Και σε άφηνα να ξεγελιέσαι.Βάση σχεδίου.
Όλα τα σπουργίτια πέταξαν εκείνο το βράδυ στην πλατεία στη Βιέννη.Το αηδόνι είχε το αγκάθι στο στήθος και τραγουδούσε όλη τη νύχτα,με άφησες να πάιξω στον κήπο σου,τώρα θα σε αφήσω να παίξεις στο δικό μου.Θα σε αφήσω να πειστείς πως εσύ έδιωξες το φίδι αν και εγώ το ξόρκισα.
Αφού έτσι σε βολεύει.Πότε σου χάλασα εγώ το χατήρι,για να σου το χαλάσω τώρα;