αυτοπροσωπογραφια-η μητερα μου

Τα πρωινά ή τα βράδια που σε συναντάω
με τα πρησμένα σου πόδια λυγισμένα στον καναπέ
τα στραβωμένα σου δάχτυλα από τις μπουγάδες
ρούχα βρεφικά,σεντόνια,πετσέτες,πουκάμισα,
τα χέρια σου που μας έπλυναν και μας στέγνωσαν εκατοντάδες βράδια
που ηρέμησαν τους πυρετούς μας
έδειξαν δόντια στους εφιάλτες μας
νανούρισαν τους έφηβους και ενήλικους ερωτές μας
καμιά φορά ξεχνάω να δω τη λάμψη στα μάτια σου.
Και την ξεχνάς κι εσύ-και τότε θέλω να σε πιάσω από τον ώμο
να πλύνω τις λάσπες από τα πόδια σου
να σε γεμίσω βυζαντινές εικόνες και μανδύες
να πάρω στο πρόσωπό μου τις ρυτίδες και τους πόνους σου
να γίνεις εσύ ξανά κορίτσι κι εγώ να κλείσω την αυλαία τη δική μου
να σβήσω το φως
κι εσύ να τρέξεις,αντί για μένα,στους δρόμους,
και στις γάμπες σου να λιποθυμάνε όλα τα αγόρια της γειτονιάς,
όπως τότε,που ζαλισμένοι ξεροστάλιαζαν στα σοκάκια
μόνο για να σε βλέπουν να στρίβεις τη γωνία από το σπίτι σου.