μέσα στη νύχτα χωρίς να ξέρω κανέναν
κι ούτε κανένας με γνώριζε
έτσι ήμουν πιο ευτυχισμένη από όλες τις φορές.Να λάμπει μια σταγόνα βροχής κάτω απ'το φως και να τη βλέπω-για τόσο λίγο.Να μου χαμογελάσει ένα μωρό χωρίς λόγο.Να μου δώσει κάποιος άγνωστος τη φωτιά του.Από ένα περαστικό ταξί η φωνή του Καζαντζίδη "Στο θολωμένο μου μυαλό".Τα ζευγάρια.Τα ηλικιωμένα ζευγάρια ειδικά.Να δένει τα κορδόνια του ένα παιδί και να συνεχίζει το δρόμο του,τρέχοντας,κι εγώ να στέκομαι,πάντα να στέκομαι.
Χτες είδα στο όνειρο μου ένα φόρεμα με κόκκινες,γαλάζιες,πράσινες,μαύρες ρίγες και μπροντερί ανγκλαίζ λευκο μεσοφόρι-κορσέ.Και είδα κι άλλα,κι άλλα.Πάλι δε σε είδα.
Καλύτερα.
Μου αρέσει όταν χαμογελάνε οι φίλοι μου.Και όταν δακρύζουν.
Δεν θέλω πια να με νταντεύω.Βαρέθηκα να απολογούμαι στον εαυτό μου.Και να με μαλώνω,κυρίως.
Μέσα στη νύχτα,κι ούτε κανένας με γνώριζε,όπως ακριβώς το ήθελα..
10 comments:
απλώς τα σεβη μου.
Δίκιο είχες όταν έλεγες πως σου αρέσει κι εσένα να χαζεύεις τον κόσμο.
να μη σε μαλώνεις λοιπόν :))))
η νύχτα γι' αυτό το συναίσθημα είναι ωραία
η χαρά της ανωνυμίας...το καλύτερο συναίσθημα...άγνωστος μεταξύ αγνώστων...μέχρι να σε βρει κάποιος γνωστός και να σπάσουν τα νεύρα σου...
Δεν ξέρω αλλά και εγώ νιώθω πολύ τρυφερά όταν βλέπω ηλικιωμένα ζευγάρια. Είναι όμορφο να βλέπεις σε μια εποχή που υπάρχει πολύ μοναξιά, να υπάρχουν και αγάπες που κρατάνε στο χρόνο.
Καταπληκτικο ποστ!
Παρα πολυ καλο!
ΥΓ: Μπραβο Σερρυ!
ζερο.
μην μαλώνεσαι :)
Με γέμισε μελαγχολία το κείμενο αυτό
sa na me diavaza..j adore na parathrw ton kosmo na gyrnaei, na kineitai kai egw na eimai to kentro mias noitis sfairas, ki opote thelw na epitaxynw tin peristrofi..s eyxaristw pragmatika!
Aχ αυτές οι απολογίες..αχ!
Post a Comment