Ακούω-για άλλη μια φορά,τα Σκουριασμένα Χείλια.Τον ξέρω τόσο καλά αυτό το δίσκο,που και να μην τον ξανακούσω,τον έχω χαραγμένο στη μνήμη τόσο καλά...
(Όπως έλεγε και ο ήρωας του Shawshank Redemption μόλις βγήκε από την απομόνωση της φυλακής για το δίσκο της όπερας).
Τα πράγματα είναι έτοιμα για αναχώρηση.Εκτός από τα καλλυντικά,και τα cd's,που πάντα πακετάρονται τελευταία.Τα καλλυντικά μου,τα αρώματά μου μάλλον,είναι σαν οικιακός εξοπλισμός.Πρώτα αυτά ξεπακετάρω και τακτοποιώ,τελευταία τα μαζέυω όπου και να πάω.
Αν σκεφτείς πως σπάνια βάφομαι και πάλι βάζω ελάχιστα πράγματα,είναι ένα άλλο απ'τα παράδοξά μου.
Έβγαλα τις κουρτίνες μου και τις έβαλα να μουλιάσουν,πρώτον γιατί ήταν χάλια,δεύτερον γιατί απόψε θα κοιμηθώ με πατζούρια ανοιχτά.Θέλω να δω,το τελευταίο αυτό βράδυ,όλη τη θέα χωρίς περιορισμούς.
Με πειράζει που φεύγω.Νομίζω,κάθε φορά,πως θα συμβεί κάτι τρομερό και δεν θα το ξαναβρώ το σπίτι,ή και το νησί.Ότι θα βουλιάξει σαν τη χαμένη Ατλαντίδα ή κάτι τέτοιο.
Βέβαια,εγώ πατρίδα ουσιαστικά δεν έχω,η Κερασία στη Χώρα των Θαυμάτων είμαι.
Θυμάμαι πως το καλοκαίρι ο φίλος της ξαδέρφης μου μου έλεγε"δεν έχεις καμιά σχέση με κανένα άλλο μέλος της οικογένειάς σου που έχω γνωρίσει"(Και τους έχει γνωρίσει σχεδόν όλους).Αν δεν έμοιαζα με τους δικούς μου φυσιογνωμικά,θα πίστευα ακράδαντα πως έγινε λάθος στο νοσοκομείο.Ή πως φύτρωσα,ή πως έπεσα απ'τον ουρανό,λάτι τέτοιο.
Δεν έχω σχέδια για το άμεσο μέλλον.Μόνο να πάω στο Μοναστηράκι να ψάξω για παλιά περιοδικά και να πάω σε αμερικάνικη αγορά.Πεθύμησα τη μυρωδιά του παλιού χαρτιού και τα ρούχα με παρελθόν.
Κατά τα άλλα,γράφω λίστες με τους στίχους που θα ήθελα να μου πει κάποιος που θα μ'ερωτευτεί πολύ.
Αλλα αυτό είναι μυστικό.