Τον είδα το Σάββατο το βράδυ ξανά, άκουσα τη φωνή του,είδα το ήρεμο πρόσωπό του, να κάθεται σεμνά στο κέντρο του τραπεζιού, να διηγείται ιστορίες της ελληνικής μουσικής, λεπτομέρειες και πτυχές, χωρίς καθόλου τουπέ όπως ακριβώς ταιριάζει σε έναν σπουδαίο άνθρωπο, και κοιτούσα αχόρταγα αποσπάσματα από τα αρχεία του,αυτό το απέραντο αρχείο που πρέπει να έχει,τη Βίκυ με ένα ωραίο φουστανάκι να τραγουδάει το "Χαράμι", ιστορίες για τον Ξαρχάκο,τα χρόνια που το ραδιόφωνο ήταν αξιοπιστο και σοβαρό και δεν ήταν φλύαρο και ευτελές, να ξεπουλιέται από δω και από κει και να γελοιοποιείται.
Με την ήρεμη δύναμη στη φωνή, με το γλυκό βλέμμα ενός πραγματικά σπουδαίου ανθρώπου,
καλησπέρα σας κύριε Παπαστεφάνου...
2 comments:
Πέρασες και είπα να δω την γειτονιά σου
Μου αρέσουν οι λέξεις σου,τα λουλούδια στο μικρό μπαλκονάκι σου και τα κάδρα στους τοίχους σου
Θα σε επισκέπτομαι συχνά...
Φεύγοντας έκοψα κι ένα μικρό ζουμπούλι
σε ευχαριστώ που πέρασες κάντυ,να καθίσεις και για καφέ την επόμενη φορά...
πάρε κι άλλα ζουμπούλια,να τα βάλεις στο γραφείο σου...
Post a Comment