σκεπάσματα,σκέψεις

Χιονίζει.Βγήκες από το σταθμό του τραίνου,είσαι κουρασμένος,το στόμα σου μυρίζει από την πείνα.Δεν έχεις που να μείνεις.Δεν έχεις κανένα γνωστό σε αυτή την πόλη.
Κρυώνεις.
Το χιόνι λιώνει πάνω στο παλτό σου και περνάει μέσα από τα ρούχα και σου παγώνει τα νεύρα.
Βρίσκεις ένα ξενοδοχείο,ίσως πρώην κακόφημο,μια επιγραφή από νέον,το όνομα δεν έχει καμιά σημασία.Το λόμπυ είναι κιτς με φθαρμένα υφάσματα καναπέ και ο νυχτοφύλακας,γέρος,διαβάζει ένα κατεστραμμένο βιβλίο.Δεν έχει σημασία.Μονόκλινο;ναι,υπάρχει,το κλειδί σας.Ζητάς ένα φλυτζάνι καφέ.Πάντα ένα φλυτζάνι καφέ μετά από το ταξίδι.Θα βρίσκεται στο δωμάτιό σας σε λίγο.
Δωμάτιο στον πρώτο με θέα άλλα κτίρια.Είναι ζεστό,είναι καθαρό,είναι ότι πρέπει.
βγάζεις τα παπούτσια σου,αφήνεις τη βαλίτσα πάνω στο κρεβάτι.Είναι άδειο από σένα.
Οδοντόβουρτσα το μπάνιο,παλτό στη ντουλάπα,τσιγάρα στο κομοδίνο και η τηλεόραση ανοιχτή σε ένα κανάλι που λέει τις ειδήσεις,ζεστάθηκες,επιτέλους ζεστάθηκες.
Η πόρτα χτυπάει.Μια γουλιά καφέ για τη νύχτα που είναι στη μέση της.Ένα τσιγάρο για την γκρίζα αυγή που θα 'ρθει στις ντάινες και στα απορριματοφόρα.
Και είσαι κουρασμένος,εξαντλημένος,ζάλίζεσαι.Πεινάς μα δεν αφήνεις τη ζέστη.
Η κολώνια σου στην τουαλέτα.καθαρά εσώρουχα στο συρτάρι.Τα γυμνά πόδια σου στην άκρη του παπλώματος.
Μπαίνεις στο ντους σαν υπνωτισμένος.Οι ατμοί σε υπνωτίζουν περισσότερο-νικάνε την ελάχιστη δύναμη που είχες.Τα μάτια σου κλείνουν,ακουμπάς τα χέρια στα πλακάκια,το νερό στάζει.
Σκουπίζεσαι βιαστικά με την πετσέτα και τη χημική μυρωδιά της.
πέφτεις γυμνός στο κρεβάτι και σκεπάζεσαι μέχρι πάνω.
Το χιόνι συνεχίζει να πέφτει απαλά.Και σου ρχεται να κλάψεις γιατί δε θυμάσαι αν την πόλη τη λένε Αθήνα,Θεσσαλονίκη,Φρανκφούρτη,Βερολίνο,Νέα Υόρκη,Παρίσι,Λάρισα,Αλεξανδρούπολη,Νάπολη ή έστω,σπίτι.