Κλειστές οι γρίλιες.Προσπαθώ να τραγουδήσω την Τσικίτα Τιμπώ.Δεν πιάνω τις ψηλές νότες. Βραδινές βόλτες.Ο τύπος στην αφίσα στα τσιγάρα Νταβιντόφ είναι ίδιος ο Έρολ Φλυν.
Μάλλον είμαι από τις λίγες στην ηλικία μου που ξέρω τον Έρολ Φλυν.Και πως μοιάζει.
Μια άστεγη τρώει στη στάση.Έχει κίνηση.Κρυώνω.
Το σώμα μου εκδικείται.
Κάποτε ήταν ωραία η Πρωτομαγιά.Σιδηροδρομικός σταθμός.Άνθρωποι διαλέγουν τις κυριακάτικες εφημερίδες.Ίσως η Αθήνα είναι η πιο άσχημη πόλη της Ευρώπης.Ακούω ήδη τα μουρμουριστά σχόλια." Αν δε σ' αρέσει,σήκω φύγε".
Στο Μετς είδα χτες μονοκατοικίες με αυλή όπως στις ταινίες.Η Ομόνοια άδεια.Λίγο πιο πάνω στο City Link βιτρίνες με εκθέματα που κοστίζουν μια περιουσία,η Βουλή μοιάζει έρημο κτίριο βαμμένη χρώμα απροσδιόριστο.Πιο πέρα Κολωνάκι.
Δεν θέλω να κερδίσω την αθανασία.Ο χρόνος είναι αδυσώπητος.Σαν τη ζωή.
Σαν τους ανθρώπους.
Νιώθω να με κοιτάζουν πίσω απ'τις γρίλιες τους.Αν διάλεγα τώρα επάγγελμα θα γινόμουν μοδίστρα.Να κόβω με μίσος την κλωστή με τα δόντια.
Τα χέρια μου δε ζεσταίνονται με τίποτα.Είναι αργά,άσε με να σε πάω σπίτι.
4 comments:
Ο Ερολ Φλυν υπηρξε πολυ ομορφος.
Πραγματι η Πρωτομαγια...
...δεν ειναι ιδια πια.
Θα'λεγα πως
ολος ο Μα'ι'ος δεν ειναι ιδιος πια.
ζερο.
πόσο έντονη αυτή η εικόνα της μοδίστρας. Σ' ένα διαράκι κάπου στου Ζωγράφου.
Η μοδίστρα σου θα "δημιουργεί" όμως..
Ζέρο τέτοιοι άντρες δύσκολα πια..-και τέτοιοι Μάηδες
παπαρούνα-έχεις απόλυτο δίκιο
αμποτ-θα δημιουργεί και θα τα κρεμάει στους τοίχους.Σαν σε μουσείο.
Post a Comment