Ενύπνιο

Δεν κοιμάμαι πια ήσυχη.Δεν ήμουν ποτέ η γυναίκα σου.Δεν ήμουν καν η ερωμένη σου.
Ταξιδεύω με έναν τόμο του Σεφέρη και την Έρημη Χώρα.Γιατί η έρημη χώρα ελιμαι εγώ και το σώμα μου.
Γράφω πληγές και τις μετράω μία μία.Φοράω ένα πουκάμισο που έχει κεντημένα τα λόγια "ποιος τρελός πρωτοανακάλυψε το φιλί".Το διαβάζουν και καταλαβαίνουν.Η καρδιά μου ανοιχτή να περιμένει.
Μια μέρα θα συναντηθούμε στο ίδιο μπαρ που πηγαιναμε τότε.Τότε που με προστάτευες.Τότε που έσκυβες να μυρίσεις το άρωμά μου.Κοντά στο λαιμό μου.Κόλιανδρος έλεγες,κόλιαντρος και ξύλο,κορμός βαθύς,βανίλια φρέσκια.Και πεινούσες για μένα.
Θα ζητήσω να παίξουν Χιώτη.Σ 'αυτή τη γωνιά..δε θα ανάψουν τα φώτα του μαγαζιού,θα έρθει το φως της μέρας.Θα ζητήσω τα Σκουριασμένα Χείλη και θα μου φιλήσει το χέρι ο μπάρμαν.Θα ξέρει.Θα κοιμηθώ τρέμοντας και θα ναι Νοέμβρης.Όταν ξυπνήσω θα χουν ανθίσει η μυγδαλιές και συ θα σαι νεκρός και εσύ το ίδιο.Αιτία θανάτου,ανεξιχνίαστη.
Δε θα βρουν το πτώμα σου ποτέ.