Μέρη που χάθηκαν

Δεν ζήτησε κανείς να γράψω τους πέντε αγαπημένους μου προορισμούς.
Γι αυτό και δε θα γράψω 5.Θα γράψω όσους μου κατέβουν στο μυαλό,έτσι,αυθόρμητα,δεν βάζω φωτογραφίες για να φαντάζομαι εγώ τις δικες μου μνήμες λίγο σβησμένες και οι άλλοι να βγάζουν αυθαίρετα συμπεράσματα.
Χαιδελβέργη.Η ψυχή μου έγινε γυναίκα.Parfuemerie Frosch και το πρώτο μου αληθινό άρωμα.Οκτώβρης και χιόνι.Το παιδικό βιβλιοπωλείο και ο φούρνος απέναντι,με τη ρόμπα στις 5 το πρωί,ο πρώτος καφές,το αγγλικό βιβλιοπωλείο,με τον Α. να πίνουμε schweppes bitter lemon στη Neckarwiese τον Ιούλιο,μόνη στο δωμάτιο με το πάπλωμα πάνω από το κεφάλι να ακούω Μπραμς να παίζεται από το απέναντι δωμάτιο.Η εκτόξευση των παπουτσιών μου από το παράθυρο σε κρίση νεύρων.Η+Μ.Σακούλες από το dm.60 λευκά τριαντάφυλλα στα χέρια και να μου τραγουδούν οι θαμώνες "Weisse Rose aus Athen" χωρίς να ξέρουν πως είμαι Ελληνίδα.Το Φάντασμα του Γκαίτε,του Χέγκελ,και της τριανδρίας της Χαιδελβέργης.
Ναύπλιο.Η πιο όμορφη πόλη της Ελλάδας.Πλατεία Συντάγματος.Καταστήματα με κλωστές και κουμπιά.Το παλίό βιβλιοπωλείο κοντά στο σχολείο.Μαθήματα γερμανικών.Η μυρωδιά των διαδρόμων με κηνυγάει.Η Μ.η προισταμένη.Μπάνιο στην πισίνα και το σνακ μπαρ.Φρουτ παντς χωρίς αλκοόλ στο μπαρ και η ζάχαρη από τα ποτήρια του τζιν φιζ από τα χέρια του μπαρμαν.
Ανάσταση.Οι λαμπάδες στην Αγάπη.Μια μόνο φραγκοσυκιά,κάνω μπάνιο με το έτσι θέλω ενώ έχω ερυθρά,στη θάλασσα.Επίδαυρος και σκια.Κιτς ξενοδοχεία και ταβέρνες στο Λυγουριό.Η Βουγιουκλάκη ανεβάζει Λυσιστράτη,ή ήταν Αντιγόνη;
Δεν πάω πια.
Θυμάμαι το στίχο του Σεφέρη.
"Στις Μυκήνες σήκωσα τις μεγάλες πέτρες και τους θησαυρούς των Ατρειδών
και πλάγιασα μαζί τους στο ξενοδοχείο της "Ωραίας Ελένης του Μενελάου"
χάθηκαν μόνο της αυγή που λάλησε η Κασσάντρα
μ΄έναν κόκορα κρεμασμένο στο μαύρο λαιμό της".
Κυκλάδες.Γιατί όταν σε καλεί το αίμα,ή το ακολουθείς ή σε πνίγει.Ξέρω την κάθε πέτρα του ψαροχωριού μου.Χωρίς καν να τη βλέπω όταν περπατάω.Ξενία.Κάποτε ήταν υπέροχα.Μερικά είναι ακόμα μέσα στην παρακμή τους.Μερικά έγιναν νεόπλουτα και τα μισώ.
Maine.Κάποια μερα,ίσως.
Παρίσι.Αργά τη νύχτα,στο φτηνό ξενοδοχείο,ζητάω ένα κομμάτι χαρτί για να γράψω ένα γράμμα και ρωτάω αν έχει ζεστό νερό να κάνω ένα μπάνιο γιατί έχω γίνει μπλε από το κρύο.-6 βαθμοί Κελσίου.Αγοράζω scotch brite από ένα φτηνό μίνι μάρκετ και πλένομαι με αυτό.
Στριφογυρίζω σαν δερβίσης στη Μονμάρτη και αναρωτιέμαι αν θα μπορούσα να πιάσω δουλειά σα γκαρσόνα σε μια μπουλανζερί.Αγοράζω ένα βιβλίο του Τόμας Χάρντυ και τα Απομεινάρια της Μέρας του Ισιγκούρο.
Δυο χρόνια μετά βγαίνει η Αμελί.Πόσο σου μοιάζει,μου λένε,στη συμπεριφορά.
Ely.Κοντά στο Κέμπριτζ.Κωμόπολη με τεράστιο καθεδρικό.Το σπίτι που γεννήθηκε ο Κρόμγουελ. Ψωμί barrabrith, ουαλικό.Το καλύτερο pub lunch της ζωής μου.Σαν ποίημα του Betjeman.Η πόλη,όχι το φαγητό.
Βενετία.Υγρασία και ομίχλη.περπατάμε πάνω στις ξύλινες εξέδρες λόγω πλημμύρας.Αγοράζω ασπρόμαυρες κάρτες,βγάζω τρία ασπρόμαυρα φιλμ.η Εβραική συναγωγή και ο τάφος του Πάουντ.Φωτογραφίζω παλιές ξεχαρβαλωμένες κουκλες και ένα πλοίο που πάει στην Πάτρα.
Τέλος.