Φρέσκα βερύκοκα στο μπωλ από μποστάνι ντόπιο,δώρα για την προίκα μου φλιτζανάκια του καφέ πορσελάνινα..φανταζόμουν πως εκτός από τις μανάδες,δεν κάνουν πια δώρα τέτοια,για προίκα δηλαδή..με συγκινεί αυτό,ακόμα.Για το σπίτι σου μου λέει,όταν κάνεις το δικό σου.
Μπορεί και άλλη να μην τα ήθελε,να τα καταχώνιαζε κάπου σ'ένα ντουλάπι ή να τα χρησιμοποιούσε απευθείας.Μπορεί και να μην παντρευτώ δηλαδή,κανείς δεν ξέρει.
Αλήθεια,τι απέγιναν οι προίκες από όλες τις παλιές γεροντοκόρες;Κιτρίνισαν στα μπαούλα;
Δόθηκαν ίσως σε ανιψιές;Χρησιμοποιήθηκαν,αργότερα,με ένα σήκωμα των ώμων;
Χαζεύω ταξιδιωτικούς οδηγούς.Ήρθε και έφυγε η μπλε ώρα.
Στους μπαξέδες και στους ταρσανάδες
ήρθες να μου κόψεις μια ζωή
κι ο Βοριάς που ματώνει στις Κυκλάδες
μ' άλλα λόγια,φτώχεια και κρασί

Σε μια θάλασσα μαλαματένια
στολισμένος μάγκας και νταής
ήρθες τάχα, να μου πεις,κρυφά και μένα
τον καημό της Φραγκοσυριανής


Θα σου στήσω στις γωνιές καρτέρι
ξώβεργα σε αυλές και ανηφοριές
για να μάθεις,αχ βρε μαύρο περιστέρι
να μη δίνεις άλλες συμφορές..

Μερικοί βλέπουν τα νησιά σαν μέρος διακοπών,επίγειο παράδεισο,χαλάρωση.Που νά ήξεραν τι κρύβουν αυτές οι πέτρες και τα ξερόχορτα μέσα τους..τι κουβαλάνε..