Με αφορμή το ποστ του Godot..

Έγραψε για τον Αττίκ-Κλέων Τριανταφύλλου..Εγώ θα γράψω για τη Σοφία Βέμπο.
Σίγουρα οι περισσότεροι της ηλικίας μου ή και οι μικρότεροι,την ξέρουν μόνο από τα τραγούδια εμψύχωσης των Ελλήνων στον πόλεμο του 40.Αλλά ήταν κάτι πολύ περισσότερο.
Γυναικάρα της εποχής,όμορφη και πληθωρική,με φωνή που μάγευε,που μπήκε στο τραγούδι τυχαία και το υπηρέτησε πιστά,ερμηνεύοντας συνθέτες όπως ο Σουγιούλ και ο Λεό Ραπίτης,
τραγούδησε ζωντανά στις τότε επιθεωρήσεις,έγινε διάσημη.Ερμήνευσε την αξέχαστη "ταμπακιέρα"(πάντα όταν έχει τύχει να βρίσκομαι σε κατάσταση ερωτικής απογοήτευσης ή μη ανταπόκρισης και το ακούω,τρέχουν τα δάκρυα ποτάμι)το ¨Χαράμι",το ¨Καινούρια τώρα ζωή¨αμέσως μετά τον πόλεμο,ελπίδα,μια νέα αυγή,ίσως το ποιο αγαπημένο μου,
"Αγκαλιά εγώ κι εσύ,στο αμπαζούρ το θαλασσί,από κάτω
μ΄ένα δυο μαρασκινό,κι ένα τσιγαράκι απλό,μυρωδάτο,
με πινάκλ ή με κουμ καν στο ντιβάνι
θα περάσει η βραδιά,τι θα κάνει"
να με έχει συντροφεύσει πολλές μοναχικές νύχτες,και πόσα,πόσα άλλα..
Πόσο χαίρομαι που θα γίνει αφιέρωμα στη Βέμπο,επιτέλους,στο Ηρώδειο,και ας άργησε τόσο.
Κάτω από την αθηναικό ουρανό,μια έκκληση σε αυτή τη μεγάλη τραγουδίστρια,την ιέρεια,
που θα μυρίζει τσαλακωμένα τεύχη του Θησαυρού,γαζία,καπνό,και μια παλιά αίγλη που όσα χρόνια και να περάσουν,δεν θα σβήσει..
Στις 24 και 25 Ιουνίου...