Πριν δυο ή τρεις μέρες έτυχε να δω ένα ντοκυμανταίρ στο κανάλι της Βουλής για τον Σαρλ ντε Γκωλ.Για όσους δε γνωρίζουν,ο Σαρλ ντε Γκωλ ήταν ο στρατηγός της Γαλλίας στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο,και μετά ο πολιτικός της ηγέτης.
Δεν ειναι αρκετά γνωστό αλλά η Ευρωπαική Ένωση δημιουργήθηκε με απώτερο σκοπό τη συμφιλίωση της Γαλλίας με τη Γερμανία,μετά από χρόνια εχθροπραξιών.
Έβλεπα στα επίκαιρα της εποχής τους πολιτικούς του λόγους,την επίσκεψή του και την συνέντευξη τύπου για την απελευθέρωση του γαλλικού Καναδά,τη θλίψη στο βλέμμα του στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη,τις συζητήσεις με τον Κόνραντ Αντενάουερ,την "αλεπού" που κατόρθωσε να αναστήσει την ετοιμοθάνατη,βομβαρδισμένη Γερμανία.Τις σκέψεις του για τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ,που τώρα αποδεικνύονται προφητικές,να αναφέρει στίχους από τον Δρ.Φάουστ του Γκαίτε για να εμψυχώσει.
Να μιλάει ισπανικά σε πολιτική επίσκεψη στο Μεξικό.
Και ένιωσα πως μου έλειψαν οι μεγάλοι ηγέτες.Και ένιωσα ένα μεγάλο κενό.