Δεν μπορώ να κοιμηθώ-αμέσως δείχνει η χλωμάδα αν δεν κοιμάμαι.Το βράδυ-δεν ξέρω γιατί.
Τα μεσημέρια,γιατί κάνουν φασαρία στη βεράντα.Δε γαμιέται,λέω,και σηκώνομαι.
Τι ειρωνία,σκέφτομαι-τόσο ωραίο μεγάλο κρεβάτι,τόσος καθαρός αέρας,σήκωσε και φρέσκο βοριαδάκι,μυρωδιές από τα ξερόχορτα,τα θυμάρια,κι εσύ να μη μπορείς να κοιμηθείς.Σηκώνομαι,φτιάχνω καφέ και τρώω κουλουράκια κανέλλας.Πονοκέφαλος.
Είσαι αστεία σκέφτομαι.Ανάβω τσιγάρο.
Πλησιάζει απόγευμα-δεν έχει πέσει ο ήλιος.Έρχεται στο στόμα γεύση σκουριάς απ'τα παραθυρόφυλλα που άνοιξα.
Δεν θέλω ν'ακούσω μουσική-περίεργο.
Θα θελα να μαι γοργόνα και να κόβω βόλτες στο βυθό,να τα λέω με τα ψαράκια και να κοιμάμαι στις θαλασσινές σπηλιές μέσα σε μεγάλα όστρακα.(Να δεις κάπου το χα διαβάσει αυτό-κάπου.Σε ένα παιδικό βιβλίο ίσως.)
Ίσως να ναι καλύτερος ο ύπνος στο βυθό-ίσως.Εκτός και αν εκεί κάνουν φασαρία με τα πτερύγια τα ψάρια,χα.
Ντύνομαι-πάω στην έρημη παραλία σε λίγο,να δω τι θα βρω σήμερα.
Και το απόγευμα θα περάσει,ήρεμο,σιωπηλό και αφράτο.Σαν θαλάσσιο σφουγγάρι.