BBC2,radio norfolk

Άκουγα το νερό να βράζει για το τσάι.Έβγαινα από το μπάνιο με το τρύπιο μπουρνούζι. Το τσάι ήταν καυτό και ευπρόσδεκτο,και το ραδιόφωνο έπαιζε τον τοπικό σταθμό,δελτία καιρού, τηλεφωνήματα ακροατών,τραγούδια του '50 ,ol' blue eyes και dean martin, και ο κόσμος ήταν μακριά, πολύ μακριά, τα μαλλιά έσταζαν,και στα ταξίδια για το αεροδρομιο σταματούσε το λεωφορείο στα χωριά και έβλεπες σπίτια σκοτεινά,ή με ένα δωμάτιο με φως,τι κάνει ο άνθρωπος αυτός,τι σκέφτεται μόνος τόσο αργά τη νύχτα μέσα στο κρύο,πόσα ζευγάρια διάβασαν το μυθιστόρημά τους πριν σβήσουν το φως του κομοδίνου,μια κανάτα νερό δίπλα στο κομοδίνο,ερωτευμένοι έφηβοι,κρυφοί αυνανισμοί,παιδιά να πίνουν horlicks στην κουζίνα πριν το βραδινό μπάνιο,παιχνίδια με το σφουγγάρι και τον αφρό,θα μπορούσαν να φανταστούν ποτέ πως ένα κορίτσι περνούσε στις 4 το πρωί έξω απ'τα σπίτια τους,Attleboroygh,Wymondham,και χωριά άλλα,μικρα μεγαλύτερα,μια πλατεία ένα νεκροταφείο μια εκκλησία ένα Woolworths,ένα Boots, ένα Blockbuster,κοντά ίσως τα φώτα του Cambridge,του Norwich,ο σταθμός του λεωφορείου και ένα greasy all night cafe με μια σερβιτόρα που βαριέται,σπασμένα μπουκάλια μπύρας,fancy a shag love,και εκείνα τα σπίτια,τα σπίτια,που φανταζόμουν πως ζούσαμε μαζί,BBC radio norfolk,και μια παλιομοδίτικη τσαγιέρα να σφυρίζει.Ένας από τους πιο ωραίους ήχους της ζωής μου,έστι απλά.