Έρχεται πάλι.Αυτός ο μήνας,που είναι γεμάτος αποκαίδια και μεγάλα λόγια,που τα σχολεία θα αρχίσουν,που μουδιασμένοι οι ντόπιοι δεν κατάλαβαν ακόμα πως τελείωσε η σεζόν,που μπαίνουν πάλι στη μοναξιά τους,που αρχίζω πάλι να διαβάζω,να περπατάω και να χαμογελάω αληθινά,όχι επειδή πρέπει.
Αρχίζω να αναπνέω λοιπόν,σήμερα τα βράχια έδειχναν τόσο όμορφα,μια δυο σπηλιές που δεν είχα προσέξει,έρημες οι ταβέρνες,τα καφενεία και οι παραλίες.
Τώρα αρχίζει η ομορφιά.Η παράδοξη,άγρια,βάρβαρη ομορφιά.
No comments:
Post a Comment