Σεπτέμβρης,Vogue αμερικάνικη του μήνα αυτού,σόδα με λεμόνι,the woman in black by Susan Hill,με τον Αλεξανδράκη στο θέατρο το 1994,είχα φοβηθεί,κάτι όνειρα με κομμένα δάκτυλα,κέρματα διασκορπισμένα στο γραφείο,δυο θάνατοι ακόμα ένας μέσα μου,πόσο καιρό έχω να πατήσω το πόδι μου σε φούρνο να μυρίσω ζεστό ψωμί,μια Ελλάδα πληγωμένη,μια πληγή ανοιχτή στο στήθος,πληγή από ίδιο αίμα,η Ελλάδα του Mc Cabe παρελθόν,μια Ελλάδα που μύριζε πράσινο σαπούνι και τον κόρφο των κοριτσιών,έχει οριστικά πεθάνει.
2 comments:
Το πράσινο σαπούνι κι ό,τι χάθηκε, απλώς υποτάχθηκαν στον νόμο της κοινωνικής, οικονομικής, πολιτικής και πολιτισμικής εξέλιξης, που, βέβαια, δεν αποτελεί, απαραιτήτως σε κάθε περίπτωση, συνώνυμο της αληθινής προόδου... Όμως, η ζωή, σαν τρένο, προχωρά, παίρνοντας νέες, διαφορετικές ή παραλλάσσουσες, κατευθύνσεις χωρίς πάντα να μας ρωτά, ''μ' αίμα ραντίζοντας και σκόνη/ το παθιασμένο της βαγόνι''...
Καλό απόγευμα, Τσέρρυ!
Ποια να χρησιμοποιησει πρασινο σαπουνι σημερα?
Εχεις απολυτο δικιο.
Post a Comment