Δεν ξυπνάω πια με ηρεμία.Δεν διαβάζω στο τραπέζι της κουζίνας ούτε πίνω καφέ με θέα τον κόλπο.
Βιαστικά πρωινά με βρεγμένο πρόσωπο και μαλλιά και κύκλους μαύρους.
The high priestess,the magician,sometimes,the Fool.
Κρατά στο χέρι ένα ξίφος και κάθεται στο θρόνο.
Τα βράδια δεν κοιτάει πια το φάρο ,αλλά τα πρωινά,τα πρωινά που πάντα ήταν ήρεμα και φιλικά και ελπίδες έδιναν ηλιακτίδες,δεν έχουν το φιλικό ήχο του πιάνου.
Κάτι βαρύ και δυσοίωνο,κάτι σαν χαμηλές νότες τσέλου,
κάτι η νύχτα που έρχεται νωρίς για να μας σκεπάσει,
βγαίνεις σαν τον Αυγερινό,λιώνεις σαν το πρωινό χιόνι.
The beggars,the world,the lovers.the ace of wands.
The world.
No comments:
Post a Comment