and it is murder.
Νομίζω πως δε μπορώ να γράψω.Το άγχος με τριγυρίζει και με σφίγγει σαν πύθωνας.
Χτες δυο μικρά μικρά πουλάκια,σα φουντούκια,κάθισαν πάνω στο δείκτη μου και ακούμπησαν το ράμφος τους χαιδευτικά πάνω του.
Η Γ.φοράει ένα κόκκινο φόρεμα.Τα δικά μου ρούχα ανάκατα στην καρέκλα του σκηνοθέτη.
Έλα να μιλήσουμε για σινεμά,ξένε.Κέρασέ με κάτι φτηνό.Θα σου πω μια ιστορία με την καλύτερή μου βραχνή φωνή.
Κάποιος νεκρός από το μακρινό παρελθόν σηκώνει το φρύδι περιπαικτικά.Χτες όσο έπινα στο διπλανό σκαμπώ ένας άσχετος μύριζε σαν κι εσένα,σπιτικά,σαν πατρίδα.
Ανυπομονώ να έρθει ο χειμώνας και να σε δω από μακριά να έρχεσαι.Να κάθομαι και να σε βλέπω μέσα από το τζάμι και τους ατμούς.Να έχεις σκυμμένο το κεφάλι απ'το κρύο και να φοράω εκείνο το ροζ φόρεμα.Και το καλύτερό μου δέρμα.
It is murder.
3 comments:
Δεν είναι περίεργο ότι οι περισσότεροι νεκροί από μακρινό ή κοντινότερο παρελθόν εμφανίζονται με ανασηκωμένο φρύδι? Είναι άραγε επειδή ξέρουν κάτι παραπάνω. Ή μας κοροϊδεύουν επειδή δεν μπορούμε να τους ξεγελάσουμε?
It is bloody murder...
Από τα καλύτερά σου κείμενα.
λαίδη,νομίζω πως μας προστατεύουν.
doratsirka,σε ευχαριστώ.έτσι απλά.
Post a Comment