Πόλη των Αγγέλων

Ξαναγύρισες έμαθα.Άφησες την πόλη με το ποτάμι και το χιόνι και ξαναγύρισες στα παλιά σου λημέρια.
Trader Joe's,οι φίλοι σου που δεν είναι φίλοι σου,οι νύχτες με σκόνες και κάψουλες που σπας και ρουφάς το εσωτερικό,τα ατελείωτα τσιγάρα,τα καθρεφτάκια και οι ληγμένες πιστωτικές,η βελόνα,the needle and the damage done.
Δεν υπήρχε γυρισμός,έτσι;Ένα διάλειμμα ήταν.
Θα συνεχίσουν τα τηλεφωνήματα μέσα στη νύχτα,οι ασυναρτησίες,τα ψέματα,οι υποσχέσεις που δεν θα πραγματοποιηθούν ποτέ,τα τατουάζ που κάνεις μόνος σου με ξυράφια και μελάνι από μπικ.
και οι υποσχέσεις.Πως θα με πας στην πόλη με το ποτάμι.
Δεν πας στον ωκεανό και δεν αφήνεις το κύμα να σε κάνει να συνέλθεις.Ακούς Άσιμο και Θανάση και Σωκράτη μόνος στο έρημο σπίτι ζαλισμένος και πίνεις κατά λάθος το κατακάθι απ'τον ελληνικό.
Είπες,4 φωτογραφίες σου,με σώζουν.Το άρωμά σου,έμειναν δυο σταγόνες.Και ξανά υποσχέσεις.Τα παλιά βιβλιοπωλεία και τα περιοδικά life.Το παγωτό candycane και το νοικοκυριό μας και το πλυσταριό που θα μου φτιάξεις με το μεγάλο παράθυρο.Τα ξανθά σου μαλλιά μου γκρίζαραν και η φαγούρα,ξύνεσαι με την αγκράφα της ζώνης και κάνεις και άλλες πληγές.
Και ξέχασες.Τα κλεφτά μας φιλιά στην πλατεία και το 24ωρο περίπτερο.Που με βοηθούσες να ντυθώ και φιλούσες τον αυχένα μου.Τα ιδρωμένα μας σεντόνια.Τα καθαρά σου μάτια.
Μα είναι κάτι πιο βαθύ που σε λερώνει,οι σπασμοί σου τη νύχτα,τα μπουκάλια Absolut σκορπισμένα στο πάτωμα κι εσύ να γελάς,να γελάς όπως τότε,που μας σύστησαν και ήμασταν 5 χρονών και πάντα σου έκανα τα χατίρια.