Λιμάνια

Έρημο το λιμάνι του νησιού,2 -3 φορτηγά,άδειο το καράβι,λίγοι οι ταξιδιώτες του Οκτώβρη,κρυώνω,η ζακέτα μου είναι λεπτή τελικά,το προσωπικό βλέπει τηλεόραση,βίρα της άγκυρες φωνάζουν, έχω βγει για τσιγάρο,θέλω να στενοχωρηθώ πολύ αλλά τραγουδάω "για ξένους τόπους,για να γνωρίσουμε άλλους ανθρώπους",Μουζάκης ή Μαρούδας ξεχνάω,Τζια,ανάβω καφέ μέσα από συνήθεια,μου λένε να το σβήσω,προσπαθώ να κοιμηθώ,δε μπορώ,Μακρονήσι,τεράστια καφέ κτίρια άχαρα,η πελάτισσα απ'την Οδησσό μου μιλάει για τους συγγενείς της που πέθαναν στη Σιβηρία εξόριστοι απ'το Στάλιν,πάντα θα υπάρχουν εξόριστοι και νεκροί χωρίς λόγο μου λέει,απαγορευόταν να μιλάμε τη γλώσσα μας,στην Ελλάδα ήρθαμε με δυο βαλίτσες και η μάνα μου άρρωστη,βλέπω τηλεόραση τα περισσότερα βράδια μου λέει,μου αρέσουν οι κωμωδίες,μου αρέσει να γελάω,ακούω Τρίτο Πρόγραμμα,κλασική μουσική,μου αρέσουν οι όπερες,ο Βέρντι.
Βρώμικες οι τουαλέτες του πλοίου όπως πάντα,μικρή με πήγαινε η μάνα μου,μου σιαζε τα μαλλιά,φτάνουμε;Δεν θα αργήσουμε,θα σε πάω και για μπάνιο αύριο,θα δεις την κυρα Β,θα δεις την Ε.είναι και η νονά εκεί,θα ρθει και ο Φ.μεθαύριο με τη γιαγιά του,στο γυρισμο ο πατέρας μου,έτοιμη για το σχολείο αύριο;Σου χει η μαμά τα ρούχα σου έτοιμα,το νυχτικό σου πάνω πάνω την τσάντα,θα σε κάνω μπάνιο απόψε εγώ,ήταν Σεπτέμβρης,τον πηγαιμό Ιούνης,η νονά είναι νεκρή,η κα Β. στα τελευταία της, ο Φ. χαμένος σε ιλίγγους,η Ε.σε ένα γάμο με προξενιό στο Αγρίνιο,όταν με βλέπει με αγκαλιάζει και κλαίει για τα χρόνια που περνάνε,άφησε τον τόπο της,άφησα κι εγώ τον δικό μου.
Πάντα στην αρχή της σχολικής χρονιάς,έχανα τον αγιασμό.