πόσο μου έλειψε αυτή η πόλη...να την περπατήσω ξανά πόντο πόντο...να αγοράσω κλωστές με τη μάνα μου,7 χρονώ...να αγοράσω την αλίκη στη χώρα των θαυμάτων,με τον πατέρα μου,ιούνη μήνα,χειμώνα καιρό η μάνα μου να μου κουμπώνει το παλτό,να αγοράζει ασετόν στο φαρμακείο και να ζυγίζομαι στη ζυγαριά,"τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;" "να έχω βιβλιοπωλείο",η σ.στην Πρόνοια,η Μ.στο γραφείο της με τα χρωματιστά βαμβάκια...όλοι οι άνθρωποι αυτοί σα σταγόνες της βροχής εξατμίστηκαν...
2 comments:
Στο Ναυπλιο μια μερα...
περιπατουσα,
και ειδα μια ωραια...
μαυρομαλλουσα.
μου φαινονται ολα τοσο γνωριμα και ξεχασμενα σε ενα σεντουκι που πεταχτηκε κι εμεινα με μια βαλιτσα
Post a Comment