Το νησί για ένα Σαββατοκύριακο βγήκε απ'τη βαρεμάρα του,δυο βαφτίσεις,δυο αγόρια,άφησαν πίσω κιτς μπουμπουνιέρες και βρώμικα δωμάτια,δεν προλαβαίνω να πλένω και να βάζω πλυντήρια,να σκουπίζω την άμμο που έφεραν στα πατώματα,έφυγαν και άφησαν την απόλυτη σιωπή,δε φυσάει,η θάλασσα κρύσταλλο και κρύα,κρύα σαν τα νερά της Στυγός,πλένω τα βρώμικα ποτήρια τους,τα φλυτζάνια τους,πλένω τα ρούχα τους,βλέπω τη θάλασσα από τη βεράντα,κανείς δεν κολυμπάει πια,χαμομήλι με μέλι ακακίας,βραδινό ντους με χλιαρό νερό,πλένω το πρόσωπο με κάτι υποαλλεργικό γιατί τραβάει και κοκκινίζει,η μητέρα μου γκρινιάζει για τα μαλλιά μου,μα τι χτένισμα είναι αυτό,δεν είναι καν χτένισμα,πότε θα καταλάβεις την ομορφιά σου επιτέλους,η Μελίνα τραγουδάει τη "Μήδεια" από το Ποτέ την Κυριακή και εγώ τραγουδάω μαζί της "because she has to love him utterly,he's Greek!"και τρίβω τα πονεμένα μου χέρια.
No comments:
Post a Comment