σιωπηλή ένταση

Γκρίζα νερά και γκρίζες ημέρες, εγώ μια παραφωνία στα πολύχρωμά μου ρούχα, ποιο κακό θα συμβεί απόψε;

Και γυρνάνε οι ιστοί από τις αράχνες και τα αστέρια στον ουρανό και γυρνάνε και οι σκέψεις μου, μισή εδώ μισή αλλού, προσπαθώ να καθρεφτιστώ στα νερά και αντανάκλαση πουθενά.

Κακή τηλεόραση και μούχλα, εγκατάλειψη, το μέρος που μεγάλωσα γκρεμίστηκε, πάνε οι παλιές μου κρυψώνες και ιδρώτας της εφηβείας μου,ο καπνός του τσιγάρου μου και οι στίχοι με το κραγιόν στον καθρέφτη, τώρα όλα είναι και μυρίζουν σκόνη.

Ψεκάζω λίγη κολώνια στην άκρη του παπλώματος, πατρίδα μου είναι οι μυρωδιές ,άνθρωποι που γνώρισα κάπου, σε ένα τραίνο σε ένα πλοίο, που μοιραστήκαμε έναν καφέ και δυο τσιγάρα στα καταστρώματα, badlands, ο άνεμος στο πρόσωπό μου.

Κολλάω, κολλάω ολόκληρη, και περιμένω το κακό.



"Μαύρα είναι τα άλογα

Τα πέταλά είναι μαύρα

πάνω στις σκούρες κάπες γυαλοκοπούν

λεκέδες από μελάνι και κερί.

Τα κρανία τους είναι από μολύβι

γι' αυτό και δεν θρηνούν

με τα λουστρινένιες δερμάτινες ψυχές τους

κατηφορίζουν στο στενό "

Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα