ο βαρύς χειμώνας της καρδιάς μου
ήταν ένας άντρας στα σφαγεία έλεγαν παλιά ,
εκεί στο δρόμο
τον έβλεπαν οι σεληνιασμένες
δεν έμαθα ποτέ αν ήταν αλήθεια
ανατριχίλα μέσα στις κουβέρτες μου
η ξαφνική ματιά μέσα στον καθρέφτη, ώρα μία και μισή
δεν έχω λόγια, έχω μόνο αναπνοές
να γείρω τα κουρασμένα μου βλέφαρα
άνθρωποι στο καράβι που κάνουν πως δεν με ξέρουν
δυο λεκέδες στο μπεζ μου φόρεμα
γύρω μου βλέπω κόκκινες, κατακόκκινες νύχτες .
No comments:
Post a Comment