κουράστηκα να βλέπω το σημαδεμένο πρόσωπό σου.όπου και να κοιτάξω είσαι εκεί και με κοιτάς με μάτια στρογγυλά και αυτό το στράβωμα του επάνω χείλους και μια γλώσσα σαύρας να περιμένει
έχω και δεν έχεις είσαι και δεν είμαι
τα μάτια σου γίνονται καστανά και μετά πράσινα και μετά γκρίζα ψηλώνεις
οι χαρακιές στο πρόσωπό σου θα μπορούσαν να είναι οι δικές μου τα έλη σου οι νυχτερινοί σου ιδρώτες
το κτητικό βλέμμα θα είναι μια μέρα και δικό μου λέω
νοσταλγώ τη σκληρότητά σου που δεν απέκτησα ακόμα και τη γύμνια σου τη σπασμένη
αν γινόταν να ενωθούμε
θα ήμασταν η τέλεια γυναίκα
σκοτεινέ εαυτέ λίλιθ με γαμψους κυνόδοντες
μαραίνεις τις εγκύους αποβάλλεις τρομαγμένα έμβρυα
κι εγω σε χρειάζομαι σαν προηγούμενη ή επόμενη ζωή, σαν μεθύσι που δεν μπορείς να αποτινάξεις
κιτρινιάρικο δέρμα σπασμένη φωνή βλέμμα σαν κομμάτι πάγου
No comments:
Post a Comment