τα άχρηστα της ζωής μου πεταμένα σε συνοικιακους δρόμους.Οι παπαρούνες άνθισαν και περιμένουν τους διαβάτες που αντί να τις κόψουν θα πετάξουν σκουπίδια και θα συνεχίσουν το δρόμο τους. Είμαι στο κάθισμα του συνοδηγού με κατεβασμένο το χείλος σαν κακομαθημένο παιδι και καθαρίζω αυτιστικά το καπώ για να δεις πως είμαι εκνευρισμένη και να με ρωτήσεις τί έχω και να χαίρομαι που δεν σου απαντάω.
Φυσικά, σκέφτομαι άλλα πράγματα και στο μυαλό μου επαναλαμβάνω diorella, diorissimo,dioressence,πράσινο chypre, chypre λουλούδι, chypre ξυλώδες.
και πάλι από την αρχή,dioressence, diorissimo,diorella,βάλε και miss dior να υπάρχει.
Μπουκάλια γεμάτα δηλητηριώδη πράσινα υγρά σε δέρματα.Υγρασία.
Μια γυναίκα μόνη της με ξεχειλωμένο πουλόβερ και φυμέ κάλτσες κάπου στην Κερατέα.Πλάι στη λεωφόρο σε αντίθετη φορά.
Τα λιμάνια μόνα χωρίς πλοία, κλειστά πρατήρια εισητηρίων και ψαροταβέρνες ανοιχτές.Κάποιοι κάνουν μπάνιο στην κλειστοφοβική παραλία δίπλα.
chypre ξυλώδες και λουλουδάτο, ανοιξιάτικο.Θερινή ώρα με βλέμμα αγουροξυπνημένο και ρολόγια που ξεχάστηκαν,να αλλαχτούν, να φορεθούν να πεθάνουν.
Παντού άδεια μπουκάλια εμφαλιωμένου νερού και τα παπούτσια της Ντόροθυ με φαγωμένα τακούνια γιατί πάντα οι δρόμοι σε λιμάνια οδηγούν,Κυριακές και αργίες.
Παλιά έβγαζαν ασήμι τώρα βγάζουν ψυχές.
Οι πόλεις που είναι τόσο ξένες κοντά μας και είναι γεμάτες τσουκνίδες και αυθαίρετα.Η ίδια μας η ζωή.
No comments:
Post a Comment