πεζοδρόμια στρωμένα με βότσαλο για να σκαλώνει το βήμα και τα μάτια να κιτρινίζουν.
σήκωσε τους ώμους σου μου έλεγε η μάνα μου όταν πηγαίναμε για ψώνια τέτοιες μέρες,μου αγόραζε μια σοκολάτα και το ξεχνούσαμε. ο ήχος από τα χαμηλά τακούνια της και τα σκούρα γκρι της καλσόν.ήταν μανταρισμένα και ξαναραμμένα πολλές φορές,στη φτέρνα,βαριόταν να αγοράζει άλλα και το ξεχνούσε διαρκώς.μια ελαφριά ζακέτα στους ώμους της,δεν κρύωνε,θαύμαζε πορσελάνες στις βιτρίνες και σετ τσαγιού που ήξερε πως δεν θα αγοράσει.
εγώ κρύωνα και χασμουριόμουν και κοιτούσα τα πεζοδρόμια.
τώρα κίτρινα πρωινά,αβέβαιες μέρες.πίνω καφέ σε νεορετρό καφενεία καπνίζοντας και ψάχνω την τσάντα μου για τσιγάρα και αναπτήρα.
μαξιλάρια με παχουλά ροζ τριαντάφυλλα σαν σε αναγεννησιακό πίνακα μαλακά στην αφή σε καναπέδες,η μαμά μου δεν είναι στο πλάι μου πια.και άλλα λουλούδια σε πράσινο φόντο
ραμμενα απλά,γλυκά,ροζ κραγιόν σε εφηβικα χείλη και γεύση ροζ μαλλί γριάς και τριαντάφυλλο λικέρ.
τριγύρω μου κορίτσια με τα ψώνια τους ευτελη βραχιόλια και ρούχα απο αλυσίδες και γέλια χαρούμενα διαδηλώνουν με τα νιάτα τους βάζοντας κερασί λιπ γκλος σε άγουρα στόματα που θα φιληθούν όπως εσύ δε με φίλησες απόψε
και ένα λεμονί σπίτι στο γυρισμό,το ξύνω και τρώω τη φλούδα του με χαρά
κρατώντας κίτρινα τριαντάφυλλα
No comments:
Post a Comment