Δυστυχώς,οι άνθρωποι που σε απογοητεύουν περισσότερο είναι εκείνοι που γνωρίζεις καλύτερα ή εκείνοι που έχεις επιλέξει,ή οι συγγενείς σου.
Σεπτέμβρης ο αγαπημένος μου μήνας και αντί να ακούω με την ησυχία μου Χατζιδάκη και Σωκράτη και Θανάση και λοιπούς,χάλασε το σιντι πλέιερ,ρημάδα τεχνολογία,και να περπατάω στα ξερόχορτα και να πίνω καφέδες ΜΟΝΗ επιτέλους,έχουν έρθει οι γνωστοί της οικογενείας που φυσικά έχουν γνώμη για το καθετί,τα μαλλιά μου και τα φρύδια μου και τις σχέσεις μου (ποιες σχέσεις,χα χα) και παραβιάζουν το χώρο μου και την ηρεμία που τόσο καιρό ζητούσα σαν τη διψασμένη,και αντί να γυρνάω από δω και εκεί πασιχαρής και με το ηλίθιο χαμόγελο-ζεν,μοιάζω σωσίας της Τασσώς Καββαδία στην ταινία "Η αμαρτία της ομορφιάς",και δεν μοιάζουμε κιόλας,εμ,αυτό είναι το πιο τραγικό απόλα.
Φυσικά και θέλουν να μου κάνουν προξενιό με το γιατρό του νησιού που μέχρι και οι κατσίκες ξέρουν πως είναι γκέι,να ναι καλά το παιδί και είναι και ευγενέστατος,γκρινιάζουν που δε βγαίνω και για παντός επιστητού.
Σαν να μην έφτανε αυτό έρχεται και η αδερφή της μάνας μου,ε ρε γλέντια,αυτή η καλωσύνη θα μας φάει,ε,είμαι ευγενική,αλλά το ποτήρι ξεχείλισε,και εδώ το χω να την πω την κουβέντα την βαριά,θέλετε να χω εγλω γκόμενο,αλλά ο δικός σας άντρας σας παράτησε,ή πέθανε και ησύχασε ο χριστιανός.Μη ζητάνε να ζήσετε μέσω εμού τη ζωή που δε ζήσατε.
Του χρόνου θα βάλω και σ' αυτές τηλεόραση δορυφορική να βλέπουν τα μεσημεριανά να σχολιάζουν αυτά.
Αναρωτιέμαι,γιατί είμαι και κομμάτι αθώα,γιατί όλοι επεμβαίνουν ενώ εγώ δεν επεμβαίνω πουθενά και δεν ρωτάω τίποτα.
Θέλω να πάω στο τραπέζι των παιδιών την Παρασκευή.Να πάω σινεμά με την Κ.Να φάω κινέζικο.Απλά πράγματα.Προς το παρόν θα πάω να φτιάξω έναν ελληνικό.Της παρηγοριάς.