Ξημέρωσε με καταχνιά.Μοιάζει σα να χει ομίχλη,αν δεν ήμουν ξυπόλητη θα έμοιαζε χειμώνας.Θόλωσαν τα τζάμια-Κυριακή.
Καφές,Βέμπο και άστρωτο κρεβάτι.Αγάπης,Πίστεως και Ελπίδας.
Μεσημεριανό φαγητό,κοκκινιστό,λεμονάτο,κρασί,λευκά τραπεζομάντιλα.Βγάζουν ακόμα τα καλά τραπεζομάντιλα στα σπίτια;Τις Κυριακές;
Χθεσινά ξενύχτια και χανγκόβερ.Πόροι που μυρίζουν αλκοόλ.Κυριακάτικες εφημερίδες.
Καφές στην Πεντέλη,την Κηφισιά,την Πειραική.
Κρυώνω λίγο-απόψε μην βαρυγκομάς,ο κόσμος έγινε για μας.
Και το πρωινό αυτό,μην ξεχνιέσαι.
3 comments:
...μια Κυριακή ονειροσκιών
εξωκοσμικών συναισθήσεων
και το παραμυθοσέντουκο συνεχίζει να ακούγεται στα αυτιά.
Σήμερα ξύπνησα με φωνές παιδιών. Γύρισα έριξα ένα θολό βλέμμα στην πόρτα και με καλημέρισε η συννεφιά.
Κυριακή μεσημέρι, σου κρατάω το χέρι, κάτω απ'την ομπρέλλα, κάτω απ΄το μυαλό, με τελευταίο πειρασμό κι άδειες μπύρες στο πάτωμα, σ'αγαπώ.
Δαγκώνω λίγο απο τα μπισκότα σου. Όχι κάθε μέρα. Όχι πάντα.
Μια εξωτική καλημέρα όλη δική σου λοιπόν...
Siris... (remember me?)
Λοιπον...
αυτο το λιγο,
ειναι καταπληκτικα γραμμενο.
ζερο.
Post a Comment