Ιστορία μικρή.
Θα πηγαίνω ξανά και θα σε συναντώ
σε άγνωστες πόλεις με βήμα κρυφό
από τότε που βγήκα ένα βράδυ υγρό
και σ' αναζητούσα,κορμί μου ζεστό

Σε θυμάμαι να μπαίνεις στο μπαρ το μικρό
στην άκρη του δρόμου με μαύρο παλτό
κι εγώ να σου τάζω το σώμα μου αυτό
απόψε μαζί σου θα το μοιραστώ

Μα ακόμα δε μου συγχώρεσα
πως ακόνισα τη λάμα αυτή
που τόσο βαθιά μας χαράζει
φιλί να στάζει
και φως πορφυρό

Θα πηγαίνω συχνά και θα σε συναντώ
στο σπίτι εκείνο,στο δωμάτιο αυτό
που έγειρες πάνω μου κι είπες μα εγώ,
χωρίς να σε ξέρω,γιατί σ'αγαπώ

Σε θυμάμαι να στέκεις στην πύλη μπροστά
του Αγίου Στεφάνου μια μέρα μετά
κι εγώ να χω ακόμα στα χείλη μου απαλά
τη γεύση σου εκείνη,κορμιού που διψά..

Πρνούν πολύ μιζέρικα τα νιάτα μας τα έρμα..αλλά είναι ωραία.Βρέχει.Βρέχει ευρωπαικά κατά μια έννοια.Η κερασιά μου έβγαλε μικρά ανθάκια,λευκά,ρουφούν ηδονικά τις σταγονίτσες.
Στο μπάνιο ρούχα να μουλιάσουν για να πλυθούν στο χέρι.Έρχεται Πάσχα.Θα αναστηθούμε;
Δε βαριέσαι.Τι χρώμα μαρκαδόρος θα σουνα;Διάφανος...
Κουλό,δε βαστάω,διώχνω!Γεια σου Σταμ!
Κι ας στο διάβολο καημέ,στη ζωή την εμπριμέ!