Σούρουπο με Tori Amos.Φυσάει.Είχε νηνεμία,μετά τις 4 άρχισε ο βοριάς.Ξυπόλητη,καφές στην παραλία,βουτούσα τα πόδια μου στο κύμα,οι Αθηναίοι έτρωγαν νηστίσιμα και ζαλίζονταν με κρασί."Πολλοί ξένοι"μου λέει ο μαγαζάτορας,εννοώντας Αθηναίοι.Γελάμε συνωμοτικά.
Οι ντόπιες ψωνίζουν για το σπίτι.Στη Χώρα έχουν ασβεστώσει ήδη τα σοκάκια.Παίζει τα τραγούδια της Χαρούλας στο μαγαζί,κοιτάω κατάματα τον ήλιο.Τραγουδάω κι εγώ,τρελή και αλλοπαρμένη,με σένα μαγεμένη..Γυρνάω στο σπίτι κατά μήκος της παραλίας.
Δεν την έχουν καθαρίσει ακόμα.Ένας αχινός..τα πόδια μου,αμάθητα,γλιστράνε στα βότσαλα.
Θα συνηθίσουν.
Το νερό εδώ είναι γλυφό.Ο ύπνος ήρεμος.Ήρεμος ύπνος..Διαβάζω αλλά δε συγκεντρώνομαι.
Είναι το κάλεσμα του Βοριά.