Μια Κυριακή απόγευμα είχα έναν άνθρωπο
κι έπιανα μπράτσο
κι εκείνος ερχόταν ζεστός
από κρεβάτι αλληνής
της διπλανής της ζωής
κορμό δανεικό,βασιλικό μαραμένο, ποτήρι σπασμένο
παραδίπλα το γιατρικό
Τις σκιες τις μετράω εγώ
και δικό μου το σπίτι παλιό
τελικά ριζικό,σ'αγαπώ,.κορμί τσακισμένο
Τις φωτιές τις ανάβω εγώ
και διπλό μου το άχτι παλιό
τελικά ριζικό,σ' αγαπώ και νεκρό να σε φέρει το τρένο
Μια Κυριακή απόγευμα είχα έναν άνθρωπο
κι έπιανα μπράτσο,δικό μου μόνο
τώρα σκοτώνω κάθε περαστικό...
(τραγούδι του Σ.Κραουνάκη,όπως τραγουδήθηκε,μοναδικά,από την Κατερίνα Στανίση, στο δίσκο "Σπεράντζα")
Συμπαθώ πολύ την Κατερίνα Στανίση.Και τα σκυλάδικα.Τα σε πιο χιλιόμετρο τραγουδάτε σκυλάδικα.Νομίζω πως είναι το μοναστήρι,το Άγιο Όρος των πονεμένων.
Δεν είναι τυχαίο που πολλοί άνθρωποι της διανόησης ψάχνουν εκεί να βρουν,τι άραγε;Τον εαυτό τους;Δεν είναι τυχαίο το εξαιρετικό βιβλίο του Θάνου Αλεξανδρή "Αυτή η νύχτα μένει".
Έτσι κι αλλιώς,οι περισσότεροι άνθρωποι της κουλτούρας,Τρούμπα θέλουν να γίνουν.Έχουν εμμονή με τις παλιές πουτάνες,τους μάγκες με τα χρυσά,οι ομοφυλόφιλοι (Χατζιδάκις)πήγαινε στο Φλωρινιώτη,ο Χρονάς όλο στο Πέραμα γυρνούσε.
Κι εγώ.Αν και δεν είμαι άνθρωπος της διανόησης,είμαι απλά τρελή.
Δως μου πάλκο,σαμπάνιες ξεθυμασμένες και πάρε μου την ψυχή.Με τα λεφτά στην κάλτσα και το ψηλοτάκουνο.Αν θες να με προσβάλλεις,πες με κουλτουριάρα.Αν θες να σε λατρέψω,παρόλο που δε θα το πιστέψω γιατί αυτογνωσία έχω,πες με μουνάρα,γκόμενα.
Ξέρω πως αν πατήσω το πόδι μου εκεί,αν τύχει,γύρνα στη μαμάκα σου θα μου πούνε.Δε βαριέσαι.Αφήστε με ζαλισμένη από το ουίσκι χαράματα στην εθνική με το τακούνι σπασμένο.
Όσο για τη Στανίση..καθαρά λαική φωνή,συμπαγής.Διάλεξε πίστες,άλλο ρεπερτόριο που δεν είναι του γούστου μου,αλλά μου αρέσει.Είναι ωραία γυναίκα,μου βγάζει ψυχή και αυτό το παράξενο ήθος,την τιμή της νύχτας.Θα θελα να την δω να πίνει τον καφέ της το πρωί στην Αθήνα της αντιπαροχής.Άβαφη με το μπουρνούζι.Να μου δείχνει τα φουστάνια της και να μου πιάνει το πρόσωπο σαν την Παναγία των Πατησίων που λέει και το τραγούδι του Χατζηδάκι.Μου θυμίζει Τένεση Ουίλιαμς.Μακριά από τις βλαμμένες με τα στρογγυλά γυαλιά,τάχα φεμινίστριες,τάχα τίγκα στους γάλλους υπαρξιστές που νομίζουν πως ο οργασμός είναι προσβολή.