Όταν είσαι στενοχωρημένη,Τσέρυ,η μόνη λύση είναι να δουλεύεις,μου είχε πει ο πατέρας μου.Να κρατάς τον εαυτό σου απασολημένο.Εν μέρει,έχει δίκιο.
Ρούχα μουλιάζουν στις λεκάνες.Μπουρμπουλήθρες,σαπουνάδες,ζεστό νερό.Ακούω Σαββόπουλο,γιατί;Ποτέ δεν μου άρεσε ο Σαββόπουλος ιδιαίτερα,τώρα ταιριάζει.Αυτή τη στιγμή,αυτό το λεπτό..Το απορρυπαντικό με ενοχλεί στα χέρια.
Έξω 7 ή 8 μποφώρ.Τα παντζούρια μου χτυπάνε σε ένα ρυθμό περίεργο.Κάθε καινούριος ηχος με τρομάζει,για λίγο,μόνο για λίγο.Έφυγαν οι τουρίστες.Σα να μην ήρθαν ποτέ.
Όταν βγαίνω,η εσάρπα μου ανεμίζει σα μανδύας.Τα μάτια μου δεν έχουν ξεπρηστεί από τον ύπνο-δε βοηθάνε τα μαντζούνια.Τα μαλλιά μου μπλέκονται.
Νιώθω κάτι μέσα μου σαν εμετό.Θέλω να βγει,δε βγαίνει.Κάθεται στα σωθικά μου και με δηλητηριάζει.Απλώνει τα πλοκάμια του.Δεν θα το αφήσω να με πνίξει.
Δουλειά.Μετά θα διαβάσω Χειμωνά για να μην τρελαθώ.
Τα ματάκια σου να βγούνε,σαν και μένα δεν θα βρούνε.